புரட்சித் தலைவி ‘அம்மா’

 முக நூலில் ’பழைய’ நண்பர் சுஜாதா தேசிகன் எழுதிய இடுகை இது. கீழே உள்ள ஜெயா படம் அவர் வரைந்தது.  சுஜாதாவின் “ஸ்ரீரங்கத்து தேவதைகள்” சிறுகதைத் தொகுப்புக்கு,  அவர் வரைந்த ஸ்ரீரங்கம் ஊர் சார்ந்த படங்கள் (Pencil sketch) அத்தனை அருமையாக இருக்கும்

Desikan Narayanan

Follow · December 6 near Bangalore ·

புரட்சித் தலைவி ‘அம்மா’ என்று எல்லோராலும் அழைக்கப்படும் ஜெ.ஜெயலலிதா நேற்று காலமானார்.

அவரது ஓவியம் ஒன்றை 1995ல் வரைந்தேன்.
“ஒரு பெண்ணாக இருந்து எவ்வளவு தைரியமா இருக்கா பாருடா” என்று ஓவியம் வரைய சொன்னார் என் அப்பா.

அதற்குப் பிறகு அவரைக் கவனிக்க தொடங்கியதில் அவருடைய ஒவ்வொரு மூவும் ”இரும்பு மனுஷி”யாக காட்சி அளித்தார். கூட்டணியாக இருக்கட்டும், திட்டங்களாக இருக்கட்டும் ‘அவுட் ஆஃப் பாக்ஸ்’ என்பார்கள் அது போல பல முடிவுகளை எடுத்தார்.

படித்த அறிவுஜீவிகளைக் காட்டிலும் அடித்தட்ட மக்களுக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று பார்த்து பார்த்துச் செய்தார். ரவுடிகளால் நடத்தப்படும் பல பத்திரிக்கைகள் அவருக்கு எதிரியாக எழுதியும், அட்டைப்படம் போட்டு கேவலப்படுத்தியது, அது எல்லாம் அவரை ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை மாறாக மேலும் அவர்களுக்கு சிம்மசொப்பனமாகத் திகழ்ந்தார்.

கடவுள் இல்லை என்று பேசிக்கொண்டு அதையே பெரிய கொள்கையாக கடைப்பித்துக்கொண்டு இருப்பவர்களிடம் “நான் கோயிலுக்கு போய் சாமி கும்பிடுவேன்” என்று அவர்களுக்குப் பதிலடி கொடுத்தார். ஒரு பெண் என்றும் பாராமல் அவரை harass செய்து ’இரட்டை அர்த்த ஜோக்’ அடித்து எங்கே தட்டினால் வலிக்கும் என்று தெரிந்து கொண்டு அவமானப்படுத்தியவர்களை ‘மைனாரிட்டி அரசு’ என்று ஒரே வார்த்தையில் பதிலடி கொடுத்து சாய்த்தார். சட்டசபையில் அவருடைய துணிச்சலான பேச்சை இனிமேல் கேட்க முடியாது.

அரசியலை விட்டுத் தள்ளுங்கள், அவர் ஆட்சிக்கு வந்தால் ரவுடிகள் வாலைச் சுருட்டிக்கொண்டு இருப்பார்கள் என்பது பரவாலான நம்பிக்கை. தமிழ்நாட்டுக்கு ’அமைதிப்பூங்கா’ என்ற பெயரை பெற்றுக்கொடுத்தார்.

தமிழ்நாட்டுக்கு வேறு என்ன நல்லது செய்துவிட்டார் என்று கேட்கலாம், நாத்திகர்களிடமிருந்து நம்மை காப்பாற்றினாரே அது போதாதா ?

அவருடைய படத்தை ஓவியமாக வரைந்ததற்கு பெருமைப் படுகிறேன்.

வைகுந்தம் புகுவது மண்ணவர் விதியே !

தினம் ஒரு பாசுரம் - 80

தினம் ஒரு பாசுரம் - 80

எய்தற்கு அரிய மறைகளை ஆயிரம் இன்தமிழால்

செய்தற்கு உலகில் வரும் சடகோபனைச் சிந்தையுள்ளே

பெய்தற்கு இசையும் பெரியவர் சீரை உயிர்கள் எல்லாம்

உய்தற்கு உதவும் இராமானுசன் எம் உறுதுணையே.

- ராமானுஜ நூற்றந்தாதி (திருவரங்கத்து அமுதனார்)

பாசுரப் பொருள்:

எய்தற்கு அரிய - கற்க/ புரிந்து சரியான பொருள் கொள்ளக் கடினமான
மறைகளை - வேதங்களை
ஆயிரம் இன்தமிழால் - ஆயிரம் பாசுரங்களால் ஆன இனிய திருவாய்மொழி எனும் பிரபந்தமாக
செய்தற்கு - அருளுவதற்கு
உலகில் வரும் சடகோபனைச் - இப்பூவுலகில் அவதரித்த (காரிமாறன் எனும்) நம்மாழ்வாரை
சிந்தையுள்ளே பெய்தற்கு  - (தனது) உள்ளத்தில் (நிரந்தரமாக) அணிதற்கு
இசையும் - மிக்க விருப்பத்துடன் ஏற்றுக் கொண்ட
பெரியவர் சீரை - மதுரகவியாழ்வாரின் சிறப்பையும், பெருமையையும்
உயிர்கள் எல்லாம் உய்தற்கு - (உலக) மாந்தர் அனைவரும் (உணர்ந்து) நற்கதியடைய
உதவும் இராமானுசன் - உதவியருளும் (எம்பெருமானார் எனும்) இராமானுஜர்
எம் உறுதுணையே - எமக்கு (எக்காலமும்) உற்ற துணை ஆவார்!

 படத்தில் நம்மாழ்வார், மதுரகவிகள், ராமானுஜர்









பாசுரக்குறிப்புகள்: 

ராமானுஜ நூற்றந்தாதியில், அமுதனார், எம்பெருமாருமானாரைப் போற்றுவதுடன், அமுதப் பிரபந்தங்கள் அருளிய பன்னிரு ஆழ்வார்களையும், நாலாயிரத்தை மீட்டு, அதைத் தொகுத்து இசை வடிவில் அளித்த வைணவப்பெருந்தகை நாதமுனிகளையும், ராமானுஜரின் ஆச்சார்யனான ஆளவந்தாரையும் 14 பாசுரங்களில் போற்றியுள்ளார் (பாசுரம்: 8-21).  

கடினமான, வடமொழி நால்வேதங்களை அடியவர் புரிந்து கொண்டு அனுபவிக்க வேண்டி, அவற்றை இனிய, அழகுத்தமிழில் அருளும் ஒரே நோக்குடன் நம்மாழ்வார் அவனியில் ஆதிகுருவாக அவதரித்ததாக அமுதனார் அருமையாகச் சொல்கிறார்! அந்தப் பரமனையே தனது சீரிய பக்தி என்ற பராங்குசத்தால் கட்டி வைத்திருந்த பராங்குச ஆழ்வாரைத் தனது ஆச்சார்யராக ஏற்று திருத்தொண்டு புரிந்தவர் மதுரகவிகள்.

அது மட்டுமல்ல, ஆழ்வாரை மட்டுமே சிந்தையில் நிறுத்தித் தொழுதவர் மதுரகவிகள். தனது குரு நம்மாழ்வாரை போற்றி அவர் அருளிய “கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு” பிரபந்தத்தில் “மேவினேன் அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே! தேவு மற்றறியேன் குருகூர் நம்பி, பாவின்னிசை பாடித் திரிவனே” என்று நம்மாழ்வார் மட்டுமே தனக்கு இறைவன் என்கிறார்!  ”அன்னையாய் அத்தனாய் என்னை ஆண்டிடும் தன்மையான் சடகோபன்”, “கண்டு கொண்டு என்னைக் காரிமாறப்பிரான் பண்டை வல்வினை பாற்றி அருளினான்”, “திருக்குருகூர் நம்பிக்கு அன்பனாய் அடியேன் சதிர்த்தேன் இன்றே” என்று தன் குருவை பலவாறாகப் போற்றியுள்ளார்.

திருக்குருகூர் (ஆழ்வார் திருநகரி) ஆதிப்பிரான் கோயில் புளியமரத்தடியில் (இன்றும் அம்மரத்தைக் காணலாம்!) கண் மூடி யோகத்தில் இருந்த ஆழ்வார் கண் திறந்து, பேருவகை நிலையில், பாசுரங்களைத் திருவாய் மலர்வது எச்சமயமும் நிகழக்கூடியது என்பதால், ஆழ்வாரின் திருவடி நிழலிலேயே பொழுதைக் கழித்தவர் மதுரகவிகள். அத்துடன், ஆழ்வார் அருளிய ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட திருப்பாசுரங்களைச் சுவடியில் பதித்தவர். அதனால் தான், அமுதனார் ஒருவித எளிமையான ஏற்றத்துடன், மதுரகவியைப் “பெரியவர்” என்றழைக்கிறார். அப்பெரியவரின் சீர் என்பதோ மிகப் பெரியது.

பெரியவர் சீரை உயிர்கள் எல்லாம் உய்தற்கு உதவும் இராமானுசன் -

மதுரகவியின் மேன்மையை அடியவர்க்கு செம்மையாக உணர்த்தி, அவர் தம் உய்வுக்கு உதவிய, ராமானுஜரை விடுத்து வேறு உறுதுணை தமக்கில்லை என்று திருவரங்கத்து அமுதனார் அருளும்போது அவரது ஆச்சார்ய பக்தி புரிகிறதல்லவா!

இவ்வரியில் 2 செய்திகள் உள்ளன.  உய்வு = நற்கதி என்பதை பரமபதம் என்று கொண்டால், அதை அடைய (உறுதுணையாக) ராமானுஜர் உதவி அவசியம் என்கையில், ”உய்ய ஒரே வழி உடையவர் திருவடி” என்கிற ராமானுஜ திருவடி சம்பந்தம் புரிகிறதல்லவா!  நம்மாழ்வார் என்ற அடியார்க்கு அடியாராய் இருந்த மதுரகவியின் சீரை உணர்ந்து போற்றுதலும் உய்வுக்கான ஒரு படி என்பது இன்னொரு செய்தி.

மதுரகவியே “கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பின்” கடைப்பாசுரத்தில், “தென் குருகூர் நகர் நம்பிக்கு அன்பனாய் மதுரகவி சொன்ன சொல் நம்புவார் பதி வைகுந்தம் காண்மினே” என்று அருளுகிறார். அதாவது, (பரமபதம் எனும்) வைகுந்தப் பதியை நேரடியாகக் குறித்து, நம்மாழ்வாரை பரமபக்தியுடன் போற்றும் தனது பிரபந்தத்தை அடியவர் நம்பி பக்தியுடன் ஓதினாலே அது கிட்டி விடும் என்று அறுதியிட்டுச் சொல்கிறார்! ’கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு’ பதிகத்தை 12000 முறை நாதமுனிகள் ஓதியதன் பயனாகவே, காலத்தால் தொலைந்து போன ஆழ்வார்களின் திருப்பாசுரங்கள் மீட்கப்பட்டு, நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தமாக உருவெடுத்தது என்பதை மேலே குறிப்பிட்டிருக்கிறேன்.

--- எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 79

தினம் ஒரு பாசுரம் - 79

முனியார் துயரங்கள் முந்திலும் இன்பங்கள் மொய்த்திடினும்

கனியார் மனம் கண்ணமங்கை நின்றானைக் கலை பரவும்

தனி யானையைத் தண்டமிழ் செய்த நீலன் தனக்கு உலகில்

இனியானை எங்கள் இராமானுசனை வந்து எய்தினரே.
--- ராமானுச நூற்றந்தாதி (திருவரங்கத்து அமுதனார்)

இன்று விஜயதசமி ஸ்பெஷலாக ‏@Kalsekhar கேட்டுக்கொண்டதற்கிணங்க, ஒரு பாசுர விளக்கம் எழுத முடிவெடுத்தேன்.  அமுதனாரின் ஓர் அமுதப் பாசுரத்தை அனுபவிப்போம். பெரும் செல்வந்தராக ”பெரியகோயில் நம்பி” என்ற இயற்பெயர் கொண்ட அமுதனாரை நல்வழிப்படுத்தி, தமது சீடராக ஆக்கிக் கொண்டு, அன்னாரை இராமானுஜ நூற்றந்தாதி என்ற அற்புதத்தை அருளச்செய்த கூரத்தாழ்வானை (இராமனுஜரின் பிரதம சீடர்களில் முக்கியமானவர்) நினைவு கூர்ந்து போற்றுவோம்!

அமுதனார் தன் ஆச்சார்யனையும் “மொழியைக் கடக்கும் பெரும்புகழான், வஞ்ச முக்குறும்பாம். குழியைக் கடக்கும் நம் கூரத்தாழ்வான் சரண் கூடியபின்...” என்று பிறிதொரு ரா.நூ பாசுரத்தில் போற்றியிருப்பார்.

பொருளுரை:

முனியார் துயரங்கள் முந்திலும் - துன்பங்கள் மிகுந்தாலும் வெறுப்புணர்வு/வருத்தம் கொள்ளாதவர்,
இன்பங்கள் மொய்த்திடினும் - இன்பங்கள் (பல) சூழ்ந்து நின்றாலும்
கனியார் மனம் - (தமது) உள்ளக் களிப்பு கொள்ளாதவர்
கண்ணமங்கை நின்றானைக் - திருக்கண்ணமங்கை திவ்யதேசத்தில் நின்று ஆளும் பக்தவத்சலப் பெருமாளை
கலை பரவும் - சாத்திரங்கள், தோத்திரங்கள், ஆயகலைகள் என அனைத்தாலும் போற்றித் துதிக்கப்படுகிற,
தனி யானையைத் - ஒப்பிலாத, ஒரு வீறு கொண்ட யானையைப் போல விளங்குகிற அந்தப் பரந்தாமனை,
தண்டமிழ் செய்த நீலன் - (பெரியதிருமொழி உட்பட்ட ஆறு பிரபந்தங்கள் அருளி) குளிர்த்தமிழ்ப் பாசுரங்களால் போற்றிய திருமங்கை மன்னனை 
தனக்கு உலகில் இனியானை -  தனக்கு இந்தப் பூவுலகில் மிக்க உவப்பானவராக (உள்ளத்தில்) ஏற்ற
எங்கள் இராமானுசனை - எங்கள் (எம்பெருமானாரான) இராமனுச முனியை
வந்து எய்தினரே - வந்தடைந்து (திருவடி) பணிந்தனரே!

பாசுரக்குறிப்புகள்:

இராமனுஜரின் சிறப்பை, அவர் திருவடி பணிந்த அடியவரின் இயல்புகளை ஏற்றிச் சொல்லி, வெளிப்படுத்தும் நேர்த்தியான பாசுரம், இல்லையா? அமுதனார் குறிப்பிடும் அடியார்கள், இன்பம், துன்பம் என்ற இரண்டையும் சீராக நோக்கும் குணம் கொண்டவர்கள், உள்ளத்து உறுதி மிக்கவர்கள், பற்று அற்றவர்கள் (ஆக கற்றறிந்த சான்றோர் என்பது தெளிவு). அத்தகையவரே, ராமானுஜரைத் தேடிவந்து அவர் திருவடியில் சரண் புகுந்ததாக திருவரங்கத்து அமுதனார் அழகாக அருளுகிறார்!

மேற்கூறிய வகை அடியவரைக் குறிப்பிடும் பாசுரத்தில் திருமங்கையாழ்வாரைப் போற்றுவதில் ஒரு பொருத்தம் உள்ளது. கலியன், நீலன், பரகாலன், மங்கை மன்னன் என பல திருநாமங்கள் உடைய ஆழ்வாரும் தனது ஆரம்ப வாழ்வில் இன்ப வாழ்க்கை வாழ்ந்தவர். பின்னர், குமுதவல்லி நாச்சியார் மேல் மையல் கொண்டு, அவரை மணம் புரியவேண்டி, ஒரு வைணவராக ஆகி, தொண்டு செய்யவேண்டி, பல இன்னல்களைச் சந்தித்தவர். ஆக, திருமங்கை ஆழ்வார் இன்பங்களை எளிதாக விட்டொழித்ததோடு, துனபங்கள் குறித்தும் கவலை ஏதும் இன்றியே இருந்தவர் என்று புலப்படுகிறது அல்லவா!

பின்னர், திருவாலித் திருநகரியில் எழுந்தருளியிருக்கும் வயலாளி மணவாளப் பெருமாள், ஆழ்வாரை தடுத்தாட்கொண்டு, அவருக்கு திருமந்திர உபதேசம் பண்ணி, அவரை 6 திவ்வியப் பிரபந்தங்கள் அருளச் செய்தது (''மாறன் பணித்த தமிழ் மறைக்கு மங்கையர் கோன் ஆறு அங்கம் கூற அவதரித்த'' - உபதேச ரத்தினமாலை) நாம் அறிந்த ஒன்றே.

பெருமாளையும், ஆச்சார்யப் பெருமக்களையும் யானையுடன் ஒப்பிடுவது உண்டு. அவ்வகையில், திருக்கண்ணமங்கைப் பெருமாளை அமுதனார் ஒப்பில்லாதொரு கம்பீர ஆனையாகப் பார்க்கிறார்! நம்மாழ்வார் ஒரு திருவாய்மொழிப் பாசுரத்தில் ”தென்னா தெனா என்று வண்டு முரல் திருவேங்கடத்து, என்னானை என்னப்பன் எம்பெருமான் உளனாகவே” என்று தண் திருவேங்கடம் வாழ் அண்ணலை யானையுடன் ஒப்பு நோக்குகிறார். பிறிதொரு பாசுரத்தில் “மின்னார் முகில் சேர் திருவேங்கடம் மேய, என்னானை என்னப்பன் என் நெஞ்சிலுல் உளானே” என்று நம்மாழ்வார் உருகுகிறார்!

கண்ணன் மீது கொண்ட பேரன்பில் நம் ஆழ்வார், யசோதைக்கு நிகரானவர். கோகுலக்கண்ணனை ஒரு குட்டி யானையாக பார்க்கிறார், “அசோதைக்கு அடுத்த பேரின்பக் குலவிளங் களிறே! அடியனேன் பெரிய அம்மானே! கடுத்த போர் அவுணன் உடல் இரு பிளவாக் கைஉகிர் ஆண்ட வெங்கடலே”. அதோடு, பரமன் ஆனவன், ஒரு யானைக்கு (கஜேந்திரன்) அருள் செய்த யானையும் கூட :-)

திருமங்கை மன்னன் திருநெடுந்தாண்டகப் பாசுரத்தில்
“தென்னானாய் வடவானாய் குடபாலானாய் குணபாலதாயினாய்” என்று பெருமாளை நாற்திசை யானைகளாக உருவகித்து ஏற்றிப் பாடுகிறார். அதாவது, ”தென்திசைக்குத் திலதமாய் நின்ற திருமாலிருஞ்சோலை மலையில் (கள்ளழகர் கோயில்) வீரக் களிறாய், வடவேங்கடத்தில் (திருமலை) பெருமைமிகு களிறாய், மேற்கில் திருவரங்கத்தில் பள்ளி கொண்ட யானையாய், கிழக்கில் திருக்கண்ணபுரத்தில் வடிவுடை யானையாய்” என்று பக்திப் பேருவகையில் ஆழ்வார் அருளியதை ஓதுகையில் மெய்சிலிர்க்கும்! முழுப்பாசுரம் கீழே. சொல்லிப்பாருங்கள், உங்களுக்கே புரியும்!

பொன்னானாய் பொழில் ஏழும் காவல் பூண்ட புகழானாய் இகழ்வாய தொண்டனேன் நான்,
என் ஆனாய்? என் ஆனாய்? என்னல் அல்லால் என் அறிவன் ஏழையேன், உலகம் ஏத்தும்
தென்னானாய் வடவானாய் குடபால் ஆனாய் குணபால் அது ஆயினாய் இமையோர்க்கு என்றும்
முன்னானாய் பின்னானார் வணங்கும் சோதி திரு மூழிக்களத்தானாய் முதல் ஆனாயே!

தண்டமிழ் செய்த நீலன் தனக்கு உலகில் இனியானை எங்கள் இராமானுசனை - இதை இன்னொரு விதமாகவும் சொல்லலாம். அதாவது, திருமங்கையாழ்வாருக்கே மிக்க உவப்பளித்தவராக இராமனுஜர் திகழ்ந்தார் என்று மாற்றிப் பொருள் கொண்டாலும் தவறில்லை!

--- எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் -78

தினம் ஒரு பாசுரம் -78

கற்பார் இராமபிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ?
புற்பா முதலாப் புல் எறும்பு ஆதி ஒன்று இன்றியே
நற்பால் அயோத்தியில் வாழும் சராசரம் முற்றவும்
நற்பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே.
 
-- திருவாய்மொழி (நம்மாழ்வார்)

இப்பாசுரத்தில் தொடங்கும் திருவாய்மொழிப் பதிகத்தை தினம் ஒதுமாறு இன்று ஒரு ட்வீட் இட்டேன். நண்பர்கள் சிலர் பொருளும், பலனும் கேட்க, பல வாரங்களுக்குப் பின் “தினம் ஒரு பாசுரம்” இடுகை இட ஒரு உந்துதல் கிட்டியது. முதலில் நேர்ப்பொருள், பின் பாசுரக்குறிப்புகள்.

பொருளுரை:

கற்பார் - கற்க எண்ணுபவர்கள்
இராமபிரானை அல்லால் - (சக்கரவர்த்தித் திருமகன்) இராமனின் பண்பையும் மாண்பையும் விடுத்து
மற்றும் கற்பரோ? - வேறொன்றை கற்க நினைப்பார்களா? (மாட்டார்கள்!)
புற்பா முதலாப் - புல் இனங்கள் தொடங்கி
புல் எறும்பு ஆதி - (சிறிய அளவில் இருக்கும்)அற்பமான எறும்பு, சிற்றுயிர் ஆகியவையோடு
நற்பால் அயோத்தியில் வாழும்- நல்லொழுக்கம் சிறந்து ஒங்கும் அயோத்தி மாநகரில் வாழ்கிற
சராசரம் முற்றவும் - (இன்ன பிற) உயிரினங்கள், மாந்தர் வரையிலும்
ஒன்று இன்றியே - (அவை, அவர்கள்) எவ்வித முயற்சியும் செய்யாத போதிலும்
நற்பாலுக்கு உய்த்தனன் -  நற்தன்மைகளுடன்/குணங்களுடனும் விளங்கும்படிச் (இராமன்) செய்தனன்
நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே - பிரமன் படைத்த இந்த பூவுலகத்து (வாழ்விலே)!

பாசுரக் குறிப்புகள்:

திருமால், இறைத்தன்மையை விடுத்து சாதாரண மனிதனாக எடுத்த அவதாரம் இராமாவதாரம். ஒரு மனிதனாக வாழ்ந்ததால் சில தவறுகள் ஏற்பட்டிருப்பினும், இராமபிரான், தன் பூவுலக இருத்தலில், உலக மாந்தர்க்கு ஒரு மிகச் சிறந்த முன்மாதிரியாகவே வாழ்ந்து காட்டினான்.  அத்தகைய இராம அண்ணலின் குண கீர்த்தியை நம்மாழ்வார் இப்பாசுரத்தில் அருளியிருக்கிறார்! இராமன் நல்லொழுக்கம், வீரம் ஆகியவற்றில் சிறந்தவனாக இருந்தாலும், அவனது கருணைக் குணமே தலை சிறந்ததாக இருந்தது.


அவன் வனவாசம் சென்றவுடன், அவன் பிரிவால், அயோத்தியில் இருந்த மரங்கள், செடி கொடிகள் கூட துயருற்று, இலை உலர்ந்து/உதிர்ந்து, மலர் வாடிக் காணப்பட்டனவாம்.  குளம், குட்டை, ஆறுகளில் நீர் கொதிப்படைந்ததாம். பாசுரத்தில் “கற்பார்” என்பதற்கு “சான்றோர்” எனவும் பொருள் கொள்ளலாம். ஆக, சான்றோரே, இராமனைக் கற்பதை தலையாய ஒன்றாக நினைக்கையில், நம் நிலைமையை நாம் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.



ஒன்று இன்றியே நற்பாலுக்கு உய்த்தனன் - ஆழ்வார் ஆணித்தரமாக அருள்கிறார்! இராமபிரான் ஆனவன், தன் இருப்பால், அனைத்து அயோத்தி வாழ் உயிரினங்களையும் நற்பண்பு மிக்கவையாக வைத்திருந்தான் என்கிறார். அத்தகைய குணப்பெருந்தகையாக இராமன் இருந்தான். இதில் இன்னொரு செய்தி இருப்பதாகவும் கொள்ளலாம். பரந்தாமன், தன் விருப்பத்தின் பேரில், அடியார் என அவன் நினைக்கும் எவரையும் தடுத்தாட்கொண்டு, பரமபதம் எனும் பெருவாழ்வை அருள வல்லவன்!

தினம் ஒரு பாசுரம்-72 ஐ நினைவு கூர்கிறேன். குலசேகரப் பெருமாள் தன் பாசுரத்தில், இராமவதாரம் முடிவுற்று திருமால், கம்பீரமாக வைகுந்தம் எழுந்தருளிய காலத்தில், அயோத்தி வாழ் சராசரங்கள் எல்லாவற்றுக்கும் பரமபத பதவி அருளினான் என்று பாடுகிறார். இராமபிரான் கருணை வள்ளல், பரம தயாளன்! 

இப்பாசுரத்தில் ஆரம்பிக்கும் பதிகத்தை தினம் ஓதினால், தீராப் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு ஏற்படும் என்பர். இராமனே பல இன்னல்களை சந்தித்தவன் என்பதால் அடியவரின் துயர் புரிந்து அதை சிக்கெனக் களைவான் என்று சொல்லலாம் தானே :-) இப்பதிகத்தை உரைப்பதால், தீர்வு என்பதை விட பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்ள மனத்தெளிவும், வலிமையும் மிகும். ஆழ்வாரே சொல்லும் செய்தி தான் இது. பதிகத்தின் கடைப்பாசுரத்தில், “தெளிவுற்று வீவின்றி நின்றவர்க்கு” என்று தொடங்கி “தெளிவுற்ற சிந்தையர் பாமரு மூவுலகத்துள்ளே” என்று நிறைவு செய்கிறார்.

--- எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 77

தினம் ஒரு பாசுரம் - 77

மண்ணாடும் விண்ணாடும் வானவரும் தானவரும் மற்றுமெல்லாம்

உண்ணாத பெருவெள்ளம் உண்ணாமல் தான் விழுங்கி உய்யக் கொண்ட,

கண்ணாளன் கண்ணமங்கை நகராளன் கழல் சூடி, அவனை உள்ளத்து

எண்ணாத மானிடத்தை எண்ணாத போதெல்லாம் இனியவாறே.

---பெரிய திருமொழி (திருமங்கை மன்னன்)
___________________________________________________________
இன்று கிருஷ்ண ஜெயந்தி! ஆகையால், ஒரு ஒரு கிருஷ்ணத் தலப் பெருமாள் பாசுரத்தை அனுபவிப்போம். இது திருக்கண்ணமங்கை பக்தவத்சலப் பெருமாளை திருமங்கையாழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்தருளிய ஓர் அற்புதமான பாசுரம்.

திருக்கண்ணமங்கை திவ்யதேசம் பஞ்ச கிருஷ்ணத் தலங்களில் ஒன்றாகும்.  மற்றவை
லோகநாதப் பெருமாள் கோவில் -     திருக்கண்ணங்குடி
கஜேந்திரவரதர் கோவில்    -          கபிஸ்தலம்
நீலமேகப்பெருமாள் கோவில்  -   திருக்கண்ணபுரம்
உலகளந்தபெருமாள் கோவில்   -  திருக்கோவிலூர்

இத்திருத்தலம் கும்பகோணம் அருகிலுள்ள திருநறையூரை அடுத்து இருக்கிறது. இத்தலத்தைப் பற்றிய இப்பாசுரம், திருமங்கையாழ்வாரின் பெரிய திருமொழியில், ஏழாம்பத்தில், பத்தாம் திருமொழியில் உள்ளது.  இப்பதிகத்தில் இருக்கும் பாசுரங்கள் அனைத்தும் மிகச் சிறப்பு வாய்ந்தவை.  பதிகத்தின் பத்து பாசுரங்களில், திருக்கண்ணமங்கைப் பெருமானின் பெருங்கீர்த்தியும், கல்யாண குணங்களும் மிக நேர்த்தியாக வெளிப்படும். மற்ற பாசுரங்களையும் வாசியுங்கள், எளிமையானவை, பொருள் எளிமையாக விளங்கும்!

தல வரலாறு

மகாலட்சுமி தவம் செய்து பக்தவத்சலப் பெருமாளைக் கைப்பிடித்த தலம் என்பதால் இவ்விடம் லட்சுமி வனம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. சாபத்தால் துன்புற்ற சந்திரன் இங்கு அமைந்த புஷ்கரணியில் நீராடி சாபவிமோசனம் பெற்றான் என்பதும் பெருமாள், பிராட்டியை திருமணக் கோலத்தில் தினம் கண்டு வழிபட முனிவர்கள் தேனீ வடிவில் உள்ளனர் என்பதும் தொன் நம்பிக்கை.

பத்தராவி என்ற மற்றொரு மூலவர்  திருநாமத்துக்கு காரணம் உண்டு.
பத்தராவி = (பக்தர்+ஆவி) அதாவது, பக்தர்களுக்கு வேகமாக வந்து அருளுபவர் என்ற பொருளில் அமைந்தது.
தாயார் - அபிஷேகவல்லி

பாசுரப்பொருள்:

மண்ணாடும் விண்ணாடும் - பூவுலகையும், (இமையவர் உலகம், சுவர்க்கம் போன்ற 6) வான் உலகங்களையும்
வானவரும் தானவரும் - தேவர்களையும், அசுரர்களையும்
மற்றுமெல்லாம் -  இன்னபிற உயிர்களையும்/உயிரில்லாப் பொருள்களையும்
உண்ணாத பெருவெள்ளம் - அடங்க மாட்டாமல் பெருகி வந்த பிரளயம் பெருவெள்ளம்
உண்ணாமல் - அடித்துச் சென்று அழித்து விடாதபடி
தான் விழுங்கி  - தான் (அவ்வனைத்தையும்) விழுங்கி
உய்யக் கொண்ட - (தன் வயிற்றில் வைத்துக்) காத்தருளிய
கண்ணாளன் - பரம அருளாளனும்
கண்ணமங்கை நகராளன் - திருக்கண்ணமங்கை நகரில் வீற்றிருக்கும் தலைவனும் (ஆன எம்பெருமானின்)
கழல் சூடி -  திருவடிகளில் தலை பதித்து
அவனை உள்ளத்து எண்ணாத - அவனை (அந்த பக்தவத்சலனை) சிந்தையில் வைக்காத
மானிடத்தை - (பயனற்ற பிறவி எடுத்த பூவுலக) மாந்தரை
எண்ணாத போதெல்லாம் - எண்ணப் பெறாத சமயமெல்லாம்
இனியவாறே - (எனக்கு) இனிதாகவே கழியுமே!

பாசுரக்குறிப்புகள்:

திருமங்கை மன்னனே ஓர் ஆணழகர். ஆழ்வார் வடிவழகை மணவாள மாமுனிகள் வடிவழகு சூர்ணிகையில் விவரிப்பது அற்புதமாக இருக்கும்... அதில் ஒரு பகுதியைத் தருகிறேன்.

அணைத்த வேலும், தொழுத கையும், அழுந்திய திருநாமமும்,
ஓம் என்ற வாயும், உயர்ந்த மூக்கும், குளிர்ந்த முகமும்,
பரந்த விழியும், பதித்த நெற்றியும், நெறித்த புருவமும்
சுருண்ட குழலும், வடிந்த காதும் அசைந்த காது காப்பும்,
தாழ்ந்த செவியும், சரிந்த கழுத்தும், அகன்ற மார்பும்,
திரண்ட தோளும் நெளித்த முதுகும், குவிந்த இடையும்,
அல்லிக்கயிறும், அழுந்திய சீராவும், தூக்கிய கருங்கோவையும்
தொங்கலும் தனி மாலையும், தளிருமிளிருமாய் நிற்கிற நிலையும்
சாற்றிய திருத்தண்டையும், சதிரான வீரக்கழலும்,
தஞ்சமான தாளினையும், குந்தியிட்ட கனைக்காலும்.....

அத்தகைய பேரழகரான திருமங்கை ஆழ்வாரே, பக்தவத்சலப்பெருமாளின் வடிவழகில் மயங்கியதன் விளைவே, அன்னார் அருளிய அற்புதப் பாசுரங்களாம். இன்னொரு விஷயம், சென்னை திருநின்றவூர் பெருமாள் திருநாமமும் பக்தவத்சலர் தான். இந்த இரண்டு பெருமாள்களையும் ஒருசேரப் போற்றி ஆழ்வார் அருளிய நற்பாசுரம் ஒன்று உண்டு. திருநின்றவூர் பக்தவத்சலப் பெருமாள், பிராட்டியின் விருப்பத்தை பூர்த்தி செய்ய, தானே கண்ணமங்கை சென்று ஆழ்வாரிடம் பாடக்கேட்டுப் பெற்ற பாசுரம் இது :-)

ஏற்றினை இமயத்துள் எம் ஈசனை
இம்மையை மறுமைக்கு மருந்தினை,
ஆற்றலை அண்டத்து அப்புறத்து உய்த்திடும்
ஐயனைக் கையிலாழி ஒன்றேந்திய
கூற்றினை குருமாமணிக் குன்றினை
நின்றவூர் நித்திலத் தொத்தினை
காற்றினைப் புனலினைச் சென்று நாடி
கண்ணமங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே!

பரமன் ஆனவன், பிரளய காலத்தில், உலகங்களை தன் (பொன்) வயிற்றில் வைத்துக் காத்த செய்தியை பல திவ்வியப் பிரபந்தப் பாசுரங்களில் காணலாம். திருமங்கையாழ்வாரே “எங்கானும் ஈது ஒப்பதோர் மாயமுண்டே” என்று தொடங்கும் திருப்பாசுரத்தில்
 “செஞ்சுடரும் நிலனும் பொங்கார் கடலும் பொருப்பும் நெருப்பும் நெருக்கிப் புக பொன் மிடறு (=வயிறு) அத்தனைபோது அங்கு ஆந்தவன்” 

என்று குறிப்பிட்டு தொடர்ந்து கேலியாக
“காண்மின் இன்று ஆய்ச்சியரால் அளை வெண்ணெய் உண்டு ஆப்புண்டு இருந்தவனே” என்று நிறைவு செய்கிறார்.

அதாவது, “இது போல ஓர் அதிசயம் கண்டதுண்டா? ஏழு உலகங்களையும் விழுங்கி பொன் வயிற்றில் வைத்துக் காத்தவனை இப்போது பாரீர்! (கோகுலக் கண்ணனாக) தயிர், வெண்ணெய் களவாடித் தின்று ஆய்ச்சிமார்கள் கட்டிய கயிற்றில் கட்டுண்டு நிற்கிறான் (=கட்டுண்டுக் கிடப்பது போல மாய்மாலம் செய்கிறான் :-))”

திருமங்கையாழ்வார் உகந்து போற்றிய திருத்தலம் திருக்கண்ணமங்கை!

“நெருநல் கண்டது நீர்மலை, இன்று போய்
கருநெல் சூழ் கண்ணமங்கையுள் காண்டுமே”

என்று மற்றொரு பாசுரத்தில் ”கண்ணமங்கைக்கு ”இன்றே” சென்று வழிபடு” என்று அடியவர்க்கு கட்டளை இடுகிறார்!

“பூணார மார்வனைப் புள்ளூரும் பொன்மலையை
காணாதார் கண் என்றும் கண்ணல்ல கண்டாமே”

என்று பிறிதொரு பாசுரத்தில் அப்பெருமாளை காணாத கண்கள் கண்களே இல்லை என்றும்  திருமங்கையாழ்வார் அருளுகிறார்!

---எ.அ.பாலா

தீபா கர்மாகர் - இந்தியாவின் தீபம்

தனது முதல் ஒலிம்பிக்ஸில் தீபா ”ப்ரோடுனோவா” (Vault-ல் கை ஊன்றி உயர் எழும்பிஅந்தரத்தில் இரண்டரை குட்டிக்கரணங்கள் அடித்து பின் தரையிறங்கி நிலையாக நிற்க வேண்டும். இதை Vault of Death என அழைப்பார்கள்!) எனும் கடினமான, ஆபத்தான Routine-ஐ முயன்றபோது, பார்த்த எனக்கு அச்சமாக இருந்தது. ஒரிரண்டு முறை, அபாயகரமானவற்றை முயன்ற ஜிம்னாஸ்டுகளுக்கு கழுத்து/முதுகு எலும்புகளில் அடிபட்டு, உடல் முழுதும் செயலிழந்த நிகழ்வுகள் நடந்துள்ளன. ஒலிம்பிக்ஸ் என்பது உலக அளவிலான அரங்கு என்ற டென்ஷனோ, பயமோ தீபாவின் உடல்மொழியில் சற்றும் தெரியவில்லை.   பளபளத்த அக்கண்களில் அசாதாரண தன்னம்பிக்கை தெரிந்தது. 

”ப்ரோடுனோவா”வை தீபா அற்புதமாகச் செயல்படுத்தினாலும், அந்தக் கடைசிக் கணத்தில், தரை இறங்கி எழுவதற்கு முன் தரையில் அமர்ந்து எழுந்த காரணத்தால், சில தசமப் புள்ளிகளை இழந்தார். இல்லையென்றால், தனது முதல் ஒலிம்பிக்ஸிலேயே வெண்கலமாவது வென்றிருப்பார், இந்தியாவின் தங்கமகள்.  ஆசியாவின் முதல் தர ஜிம்னாஸ்ட் எனப் பெயர் பெற்றிருக்கும் சீனாவின் வாங் யான்-ஐ விட அதிகப் புள்ளிகள் பெற்று, தனது முதல் ஒலிம்பிக்ஸிலேயே ஒரு கலக்கு கலக்கி பலருக்கு ஆட்டம் காட்டி விட்டார், இவர்!

ஆனால், பி.டி.உஷாவின் 4-வது இடம் ஏற்படுத்திய வேதனையை இது ஏற்படுத்தவில்லை! அடுத்த ஒலிம்பிக்ஸில் இப்பெண் தங்கம்/வெள்ளி வெல்லும் வாய்ப்பு பிரகாசமாகவே தெரிகிறது. சுதந்திர இந்தியாவில், அதாவது 69 ஆண்டுகளில், ஒலிம்பிக்ஸ் ஜிம்னாஸ்டிக்ஸ் போட்டிக்குத் தகுதி பெற்ற முதல் பெண் தீபா கர்மாகர்!  அரசு பெரிய அளவில் தீபாவுக்கு உதவி செய்ததாகத் தெரியவில்லை. இன்னொரு விஷயம், ரியோ 2016 ஒலிம்பிக்ஸ்க்காக தீபா 3 மாதங்கள் மட்டுமே தீவிரப் பயிற்சி மேற்கொண்டார். அதையும் மனதில் கொண்டால், MA Political science படித்துக் கொண்டிருக்கும், மிகச் சாதாரண குடும்பத்தில் இருந்து வந்த இப்பெண்ணின் இச்சாதனை மகத்தானது. 

ஜிம்னாஸ்டிக்ஸ் பயிற்சிக்கான வசதிகளோ, பயற்சியாளர்களோ இந்தியாவில் பெரிய அளவில் இல்லை. இதை தீபாவின் பயிற்சியாளர், பினேஷ்வர் நந்தியை மட்டம் தட்டுவதற்குச் சொல்லவில்லை. அடுத்த ஒலிம்பிக்ஸில், வால்ட் (vault) தவிர்த்து, பீம் (Beam), தரைப்பயிற்சி ஆகியவற்றில் தீபா இன்னும் சிறப்பு கூட்டவேண்டுமெனில், அவருக்கு அயல்நாட்டுப் பயிற்சியாளரும், அயல்நாட்டளவு வசதிகளும் மிக அவசியம். இதன் மூலம் இன்னும் பல தீபாக்களை உருவாக்கலாம் என்பதையும் இங்கு குறிப்பிடவேண்டும்.  தங்கம் வென்ற சைமோன் பைல்ஸ் தீபா குறித்துச் சொன்னதோடு, இடுகையை நிறைவு செய்கிறேன்!

"She is special. I wouldn’t have tried to do that (the Produnova). It’s insane" ”The girl has talent. I have known her for quite some time and she is special. She does the Produnova superbly.”

---எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 76

தினம் ஒரு பாசுரம் - 76

நானக் கருங்குழல் தோழிமீர்காள்! அன்னையர்காள்! அயல் சேரியீர்காள்,
நானித் தனி நெஞ்சம் காக்க மாட்டேன் என் வசம் அன்று இது இராப்பகல் போய்,
தேன் மொய்த்த பூம்பொழில் தண்பணை சூழ் தென் திருப்பேரையில் வீற்றிருந்த,
வானப்பிரான் மணிவண்ணன் கண்ணன் செங்கனி வாயின் திறத்ததுவே!

---திருவாய்மொழி (நம்மாழ்வார்)

இன்று மற்றுமொரு திருவாய்மொழிப் பாசுரம். இது நம்மாழ்வார் பராங்குச (பராங்குசன் என்பது நம்மாழ்வாருக்கு ஏற்பட்ட காரணத் திருநாமம். அதாவது, பேருவகையோடு கூடிய பரபக்தி என்ற அங்குசத்தால், அந்த மாயக்கண்ணனை  கட்டிப்போட்டவர் என்பதால்!) நாயகி பாவத்தில் தென் திருப்பேரையில் கோயில் கொண்டிருக்கும் மகர நெடுங்குழைக் காதன் என்ற அழகான திருநாமம் கொண்ட (மூலவர்) பெருமாளை மங்களாசாசனம் செய்த பதிகத்தில் உள்ள  திருப்பாசுரம் ஆகும்.  

காலம் சென்ற என் நண்பர் டோண்டு ராகவனின் உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொண்ட கள்வன்,  அப்பன் மகர நெடுங்குழைக் காதன்  என்பதால், இவ்விடுகை அவர்க்குச் சமர்ப்பணம்.

என் வலை எழுத்து குறித்து, டோண்டு எழுதிய இடுகை இங்கே.

இனி, தென் திருப்பேரை திவ்யதேசம் பற்றிய சிறுகுறிப்பு.

சுமார் 900 ஆண்டுகள் பழமை மிக்க திருத்தலம் இது.  நவதிருப்பதிகளில் ஒன்று.   நவதிருப்பதிகளும் விசேஷமானவை! திவ்விய தேசங்கள் என்பது தவிர்த்து,  நவகிரகங்களுடன் தொடர்புடையதாகவும் கருதப்படுகின்றன.    அதை விட முக்கியமானது, ஆழ்வார்களில் தலையாய நம்மாழ்வாரும், அவரது சீடரான (கருடாழ்வாரின் அம்சமாக  அவதரித்த) மதுரகவியாழ்வாரும் முறையே அவதரித்த திருக்குருகூர் (ஆழ்வார் திருநகரி) மற்றும்  திருக்கோளூர் ஆகியவையும் நவதிருப்பதிகள் கீழ் வரும் திருத்தலங்களே!  தென் திருப்பேரை சுக்கிரனுக்குரிய தலமாக வழிபடப் படுகிறது.

தல வரலாற்றிலிருந்து: 

பேரை என்பதற்கு "உடல்"என்பது பொருள்.  திரு(மகள்)வின் உடலோடு தவம் மேற்கொண்டு,  இத்தலத் திருமாலின் திருவருளால் (துர்வாசர் அளித்த) சாபம் நீங்கி, தனது பொலிவான வடிவை பூமிப்பிராட்டி மீண்டும் பெற்றதால் இத்தலத்திற்கு "திருப்பேரை"என்ற காரண பெயர் ஏற்பட்டது.  சோழ நாட்டில்“திருப்பேர் நகர்”என்ற திவ்ய தேசம் ஒன்று இருப்பதால் இத்தலமானது “தென் திருப்பேரை” என்று அழைக்கப்பட்டு வருகிறது.

ஒரு சமயம், பூமிப்பிராட்டி  நீராடும் போது, மீன் (மகரம்) வடிவில் பளபளப்பு மிகுந்த தங்கக் காதுக் குண்டலங்களைக் கண்டு, அதிசயித்து, அவை பெருமாளுக்கு அழகாகவும் பொருத்தமாகவும் இருக்கும் என்று எண்ணி, அவற்றை எம்பெருமானிடம் அளித்தார். அப்பரமனும் உவப்புடன் அக்குண்டலங்களை அணிந்து கொண்டான். அதன் அழகைக் கண்ட தேவர்கள் எம்பெருமானைப்  போற்றித் துதித்து மலர்மழை பொழிந்து வணங்கினர்.  திருத்தலத் திருமாலுக்கு  மகரநெடுங்குழைக்காதன் என்ற திருநாமம் உண்டானது.

ஸ்ரீதேவித்தாயார் குழைக்காதுவல்லி, கிழக்கு நோக்கி அமர்ந்த நிலையில், தனிச்சன்னதியில் அருள் பாலிக்கிறார்.  பூமிப்பிராட்டிக்கும் தனிச்சன்னதி. திருப்பேரை நாச்சியார் என்ற திருநாமம். இத்தல உற்சவருக்கு நிகரில் முகில்வண்ணன் என்ற திருநாமம்.



திருப்பேரை நம்மாழ்வாரால் மட்டும் மங்களாசாசனம் செய்யப் பெற்ற ஒன்று.   ”வேதங்களின் ஒலியும் விழாக்களின் ஒலியும் விளையாடும் பிள்ளைகளின்  ஒலியும் இடைவிடாது ஒலிக்கும் ஊரான தென் திருப்பேரையில் சேர்வேன் நானே” என்று பிறிதொரு பாசுரத்தில் நம்மாழ்வார் அருளுவது அழகோ அழகு!!

வெள்ளைச் சுரிசங்கொடு ஆழி ஏந்தித்
தாமரைக் கண்ணன் என் நெஞ்சினூடே,
புள்ளைக் கடாகின்றவாற்றைக் காணீர்
என் சொல்லிச் சொல்லுகேன் அன்னைமீர்காள்
வெள்ளச் சுகமவன் வீற்றிருந்த
வேத ஒலியும் விழா ஒலியும்,
பிள்ளைக் குழா விளையாட்டொலியும் 
அறாத் திருப்பேரையில் சேர்வன் நானே

பாசுரத்தில் ஆழ்வார் சொன்னபடி, பிள்ளைகளின் விளையாட்டை ரசிப்பதற்காக, சற்றே ஒதுங்கியிருக்கும்படி பெருமாள் கருடனுக்கு கட்டளையிட, இத்தலத்தில் பெரிய திருவடி,  பெருமாளின் நேர் எதிராக சன்னதியில் இல்லாமல், சற்று  இடப்புறம் தனியாக இருக்கிறார் :-)

பாசுரப்பொருள்:

நானக் கருங்குழல் - வாசனை மிக்க கருமையான கூந்தல் கொண்ட
தோழிமீர்காள்! - தோழியர்களே!
அன்னையர்காள்! - அவர்களின் அன்னைமார்களே!
அயல் சேரியீர்காள் - (அக்கம்பக்கத்து) வெளித் தெருக்களில் வசிப்பவர்களே!
நான் இத் தனி நெஞ்சம் - (பேதையான) நான், சுயமாக (தன் விருப்பத்திற்கு) இயங்கும் (என்) மனதை
காக்க மாட்டேன் - கட்டுப்படுத்த இயலாதவளாய் இருக்கிறேன்!
என் வசம் அன்று இது - (என் உள்ளமான) இது (தற்சமயம்) என் வசம் இல்லை
இராப்பகல் போய் - இரவும், பகலும் (என்னைப்) பிரிந்து சென்று
தேன் மொய்த்த பூம்பொழில் - வண்டுகள் மொய்க்கும் மலர்ச்சோலைகளும்
தண்பணை சூழ் - குளிர்ந்த வயல்களும் சூழ்ந்த
தென் திருப்பேரையில் - தென் திருப்பேரை நகரில் 
வீற்றிருந்த - (கம்பீரத்துடனும், மிக்க பொலிவுடனும்) அமர்ந்துள்ள
வானப்பிரான் - இமையவர் தலைவனும், பரமபத நாயகனும் 
மணிவண்ணன் - அழகிய நீலமணி நிறத்தவனும் ஆன
கண்ணன் - (மாயக்) கண்ணனின் 
செங்கனி வாயின் - சிவந்த கனியொத்த அதரங்களின் (அழகில் மயங்கி)
திறத்ததுவே! -  (என் நெஞ்சமானது) அங்கு தங்கி விடுகிறதே!



 பாசுரக்குறிப்புகள்:

பராங்குச நாயகி பாவத்தில் நம்மாழ்வார் அருளிய திருவாய்மொழி மற்றும் திருவிருத்தப் பாசுரங்கள், பக்தியையும், உயர் தத்துவத்தையும் உள்ளடக்கியதோடு,  நாயகியின் பலவித உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தும் கவித்துவம் மிக்க பாடல்கள்.

இன்ன பிற பாசுரங்களில் குயில், மயில், வண்டு ஆகியவற்றை விளித்து நாயகனான திருமாலுக்கு தூது விட்டுக் கொண்டிருந்த நாயகி, அவன் மனம் இரங்கவில்லையே என்ற ஆற்றாமையில், தனது தோழிமார்களையும், அன்னைமார்களையும், பிற சேரிகளில் உள்ளோரையும் அழைத்துப் புலம்புகிறாள்! எங்ஙனம்?

”பாருங்கள்! நீங்கள் கூறும் ஆறுதலை ஏற்க வேண்டிய என் நெஞ்சமே, சுயவிருப்பத்தின் பேரில், என்னை விட்டுப் பிரிந்து அப்பரமனின் சிவந்த அதரங்களின் அழகில் மயங்கி, அவன் வசம் சென்று, இரவு பகலாக, பேதலித்து நிற்கிறது!   ஆகையால், உங்கள் ஆறுதலால் எனக்குப் பயனில்லை” என்பதோடு தான் பெரும் வேதனையில் இருக்கையில், அத்தோழிமார்கள், நறுமணம் மிக்க, மலர் சூடிய கூந்தலோடு  (நானக் கருங்குழல்) அலங்காரமாக வலம் வருவதை மெல்லிய சர்காஸத்துடன் குறிப்பிடவும் மறக்கவில்லை :-)

அடுத்து,  வண்டுகள் ரீங்காரமிடும் தேன் மலர்ச் சோலைகளும், நீர் தளும்பும் குளிர் வயல்களும் சூழ்ந்திருக்கும் தன் நாயகன் வீற்றிருக்கும் இடமான தென் திருப்பேரையும் அத்தனை அழகு என்கிறாள்! அடுத்து நாயகனின் உயர் குணங்களை பட்டியலிடுகிறாள்.  அவன் வானவர்க்கே தலைவன் (தலைமைப் பண்பு), பரமபதத்தின் அதிபதி (அவனை விட்டால் உய்வு என்பதில்லை!), நீலமணிவண்ணன் (உடலழகு),  கோகுலக் கண்ணனாக அவதரித்தவன் (மாயைகளில் சிறந்தவன்),  சிவந்த மெல்லிய இதழ்களை உடையவன் (முக அழகு) என்றெல்லாம் போற்றி தன் காதலையும், ஆற்றாமையும் கவித்துவமாக எடுத்துரைக்கிறாள்.  Nammazhwar at his Best

--- எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 75

தினம் ஒரு பாசுரம் - 75

அடியேன் உள்ளான் உடல் உள்ளான்
அண்டத்து அகத்தான் புறத்துள்ளான்
படியே இது என்று உரைக்கலாம்
படியன் அல்லன் பரம் பரன்!
கடிசேர் நாற்றத்துள் ஆலை
இன்பத் துன்பக் கழி நேர்மை
ஒடியா இன்பப் பெருமையோன்
உணர்வில் உம்பர் ஒருவனே  

--- திருவாய்மொழி (நம்மாழ்வார்)

என் நண்பர் சுஜாதா தேசிகன் ”நான் இராமானுசன் புத்தகத்தை முன் வைத்து...” (http://sujathadesikan.blogspot.in/2016/06/blog-post_14.html) என்ற இடுகையில் இந்தப் பாசுரம் பற்றிக் குறிப்பிட்டிருந்தார், அதில் கிட்டிய உந்துதலால், ‘தினம் ஒரு பாசுரம் - 75” உருவானது இன்று :-)

பாசுரப் பொருள்:

அடியேன் உள்ளான் - (என்) ஆன்மாவில் (கலந்து) இருப்பவனும்
உடல் உள்ளான் - (என்) தேகத்திலும் இருப்பவனும்
அண்டத்து அகத்தான் - அண்டத்து உயிர்கள் அனைத்தின் உள்ளும் இருப்பவனும்
புறத்துள்ளான் - அவற்றுக்கு வெளியிலும் உறைபவனும்
படியே இது - (அவன்) குணநலன்கள் இவையே
என்று உரைக்கலாம் - என்று (நாம்) கூறினாலும்
படியன் அல்லன் - (என்றும் நமது வரையறைக்கு) உட்படாதவனும்
பரம் பரன்! - (திருமால் எனும்) முழுமுதற்கடவுளும்
கடி சேர் - மிகுந்த / உவப்பளிக்கும்
நாற்றத்துள் ஆலை - வாசனை உடைய கருப்பஞ்சாறு போன்றவனும்
இன்பத் துன்பக் கழி  - இன்ப துன்பங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட
நேர்மை - நுண்மை மிக்கவனும்
ஒடியா - குறைக்க/மாற்ற முடியாத
இன்பப் பெருமையோன் - ஆனந்த மயமானவன் / பேருவகை அளிக்க வல்லவன் /அருள் ஓளி வடிவானவனும்
உணர்வில் உம்பர்  - ஞானத்தில் மிக உயர்ந்து நிற்பவனும்
ஒருவனே - ஒருவனே!!!

பாசுர உள்ளுரை:

அடியேன் உள்ளான் உடல் உள்ளான்
அண்டத்து அகத்தான் புறத்துள்ளான்

அடியேன் என்பது உடலை வாகனமாகக் கொண்ட ஆன்மாவைக் குறிக்கிறது என்று கொள்வதே தகும். அதனால் தான், காரிமாறப்பிரான், தொடர்ந்து “உடல் உள்ளான்” என்று உடம்பைத் தனியாகக் குறிக்கிறார். இது தவிர, இதற்கு பல எடுத்துக்காட்டுகள் தரலாம். திருவிருத்தத்தில் நம்மாழ்வார் பாசுரம் அருளத் தொடங்கும்போதே "அடியேன் செய்யும் விண்ணப்பமே" என்றே தொடங்குகிறார்.

”அடியேன் உள்ளான்” என்பதற்கு 3 விதமாக பொருள் கொள்ளலாம். ஒன்று, “என் ஆன்மாவில் பரமன் மேவி இருப்பதால், எனது ஞானம், கர்மம் என்பவை அவனைச் சார்ந்தவையே, அவற்றுக்கு தனிப்போக்கு என்று ஒன்றில்லை”. இரண்டாவது, ஒருமைப் பிரயோகத்தின் வாயிலாக, ஆழ்வார் தனது ஆன்மாவையே குறிப்பதால், ஜீவாத்மாக்களுக்கு இடையே உள்ள ஆன்ம பேதம் சொல்லப்பட்டிருப்பதாகக் கொள்வதும் தகும். மூன்றாவது, ஒரு ஜீவாத்மாவின் ஞானத்திற்குப் பயன் என்பது தன் சேஷத்வத்தை (தொண்டுக்குரிய ஞானத்தெளிவு/ சரணாகதித்துவ மேன்மை அறிதல்) உணர்வது எனலாம். மூன்றாவது எம்பெருமானாரே அருளியது.

“அண்டத்து அகத்தான்” என்று சகல உயிர்களிலும் அந்த பரமாத்மா உறைந்திருக்கையில், பேதம் எங்ஙனம் என்ற கேள்வி எழும். ஆனால், ஆன்ம வழி ஜீவ-ஜீவ பேதத்தை உறுதிப்படுத்தவே ஆழ்வார் இவ்வாறு அருளினார்!! நடுவில் “உடல் உள்ளான்” என்றும் அருளியிருக்கறார் அல்லவா “நம்” ஆழ்வார் :-) அதாவது, எல்லா ஆன்மாக்களுக்கும் ஒரே வகையான அனுபவம் (இறை அனுபவத்தையும் சேர்த்தேச் சொல்கிறேன்) கிட்டுவதில்லை! இவ்வுலகில் ஆன்மா தனியாக இயங்குவதில்லை, உடல் என்ற வாகனத்தின் பாதையோடு பிணைந்தது தான் ஆன்மாவின் பயணமும்.

திருக்குருகைப்பிரான் வாழ்வில் நடந்த ஒரு நிகழ்வு ஒன்றை மீண்டும் நினைவு கூர விரும்புகிறேன்.  பின்னாளில் நம்மாழ்வாருக்கு சீடரான மதுரகவியார், ஆழ்வாரை முதலில்  சந்தித்தபோது "செத்ததின் வயிற்றில் சிறியது பிறந்தால், எத்தைத் தின்று எங்கே கிடக்கும்?" என்ற கேள்வியை வீச, கண் திறந்த ஆழ்வார், "அத்தைத் தின்று அங்கே கிடக்கும்" என்று பதில் அருளினார். இந்த கேள்வி பதிலுக்கான உட்பொருள் ஆழமானது.

இங்கே செத்தது என்பது உடல், சிறியது என்பது உயிர் (அ) ஆன்மா எளிமையாக விளக்க வேண்டுமென்றால், பிறப்பின் போது, ஒரு ஆன்மா எந்த வகையான உடலுள் புகுகிறதோ அவ்வுடலுக்கேற்ப அதன் தோற்றத்திற்கேற்பவே சுக துக்கங்களை அடைய முடியும் என்றும், மெய்ஞ்ஞானத்தை உணர்வதில் உடலெனும் கூடுக்கும் பங்கிருக்கிறது என்ற செய்தியும் இதில் பொதிந்திருப்பதாகக் கொள்ளலாம்! ஆக, ஆன்மா உய்வுற (பரமபதம்) ஒரு பிறப்பே போதுமானதாகவும் இருக்கலாம், பல பிறப்புகளும் தேவைப்படலாம். ஆக, ஜீவன்களிடையே ஆன்ம பேதம் இருக்கிறதல்லவா!

”அடியேன் உள்ளான் அண்டத்து அகத்தான்” வாயிலாக, அனைத்து ஜீவாத்மாக்களும் சுட்டப்பட்டது. “உடல் உள்ளான்” என்பதை பரம்பொருளானது, உயிரில்லாப் பொருள்களிலும் மேவி இருப்பதாகக் கொள்ளலாம். “புறத்து(மு)ள்ளான்” என்பதால், அவனே ஈஸ்வரன் (பரம்பொருள்). ஆக, எம்பெருமானார் தரிசனம் என்று போற்றப்படும் விசிஷ்டாத்வைதம் சொல்லும் தத்துவக்கோட்பாட்டை (சித்(ஆத்மா) அசித்(ஜடப்பொருள்) ஈஸ்வரன்(பெருமாள்)) “நம்” ஆழ்வார் மிக எளிமையாக 2 வரிகளில் அருளி விடுகிறார். அது மட்டுமன்றி, பர-ஜீவ பேதத்தையும், ஜீவாத்மாக்களுக்கு இடையே ஆன பேதத்தையும் ஆழ்வார் நமக்கு எளிமையாக உணர்த்தியிருக்கிறார்.

அனைத்திலும் பரம்பொருள் உறைந்திருப்பதாலேயே, பரமாத்மாவும், ஜீவாத்மாவும் ஒன்று என்று கூறவியலாது. அதனால் தான், எம்பெருமானாரின் சித்தாந்தமான விசிஷ்டாத்வைதம், ஆதிசங்கரின் அத்வைதத்திலிருந்து மாறுபடுகிறது.

மேலும், “புறத்துள்ளான்” என்பது அண்டத்தில் இருக்கும் உயிர், உயிரில்லா என்று எல்லாப் பொருட்களுக்கு வெளியேயும் பரமாத்மா விரவி இருப்பதைக் குறிக்கிறது. பஞ்சபூதங்களில் வியாபித்து நிற்கிறான் அந்தப் பரந்தாமன். அதனால் தான் அவன் “All Pervading".  எல்லாவற்றுக்கும் அந்தராத்மாவும் கூட! ”அண்டத்து புறத்துள்ளான்” என்று சேர்த்தால், அப்பரமன் Parallel Universe-லும் இருப்பதாக எடுத்துக் கொள்ளலாம் தானே :-)

படியன் அல்லன் பரம் பரன் - 

தெரிதல் நினைதல் எண்ணல் ஆகாத் திருமாலுக்கு
உரிய தொண்டர் தொண்டர் தொண்டன் சடகோபன்
என்று நம்மாழ்வரே இன்னொரு பாசுரத்தில் இதையேத் தான் அருளுகிறார்!

பரம்பரன் - பரம்பொருள் வடிவம், பரஞ்சோதி (The Supreme Deity)

ஆலை - கரும்பாலை; கரும்பு; கள்; தேன்; கூடம்; யானைக்கூடம்; நீராரை; ஒருவகைக்கிட்டித்tதண்டனை என்ற பொருள்களும் உண்டு

கழி - அண்ட முடியாத என்ற பொருளும் கொள்ளலாம்.

ஒடியா - நிரந்தரமான

--- எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 74

தினம் ஒரு பாசுரம் - 74

கையில் கனியென்னக் கண்ணனைக் காட்டித் தரிலும், உந்தன்

மெய்யில் பிறங்கிய சீர் அன்றி வேண்டிலன் யான், நிரயத்

தொய்யில் கிடக்கிலும் சோதிவிண் சேரிலும் இவ்வருள் நீ

செய்யில் தரிப்பன் இராமானுச! என் செழுங் கொண்டலே!

- ராமானுச நூற்றந்தாதி (திருவரங்கத்து அமுதனார்)

கூரத்தாழ்வானின் சீடரான திருவரங்கத்து அமுதனார் எம்பெருமானாரை உகந்து அருளிய இன்னொரு பாசுரத்தை இன்று அனுபவிக்கலாம்.

பொருளுரை:

கையில் கனியென்னக் - (உள்ளங்)கையில் (நெல்லிக்)கனி எனும் அளவுக்குத் தெளிவாக.
கண்ணனைக் காட்டித் தரிலும், - கண்ணனான திருமாலை (என் முன் வரவழைத்துக்) காட்டிப் புரியவைத்தாலும்
உந்தன் மெய்யில் பிறங்கிய - உனது திருவடிவத்தில் ஒளி வீசுகின்ற
சீர் அன்றி - மேன்மை மிக்க (கல்யாண) குணங்களை அனுபவிப்பதை விடுத்து வேறொன்றும்
வேண்டிலன் யான், - நான் (உன்னிடம்) வேண்ட மாட்டேன்
நிரயத் தொய்யில் கிடக்கிலும் - நரகச் சேற்றில் உழன்றாலும்
சோதிவிண் சேரிலும் - சோதி வடிவ பரமபதத்தைச் சென்றடைந்தாலும்
இவ்வருள் நீ - இது ஒன்றை மட்டும் (அடியேனுக்கு) நீ அருள வேண்டும்
செய்யில் தரிப்பன் - (நீ அங்ஙனம்) செய்தால் (நான் மிக்க மகிழ்வோடு) அபிமானித்து  நிலைத்திருப்பேன்
இராமானுச! - எம்பெருமானாரே!
என் செழுங் கொண்டலே! - (மழை நீர் தாங்கிய) செழுமையான மேகம் போன்றவரே!

பாசுரச் சிறப்பு:  இப்பாசுரத்தில் பரமபதம் சென்றடையும் “உய்வு” கூடத் தனக்கு அத்தனை அவசியமில்லை, ராமானுஜரின் அணுக்கமே (intimacy) எப்போதும் வேண்டும் என்கிறார், “உய்ய ஒரே வழி உடையவர் திருவடி” என்பதை முற்றும் உணர்ந்த அருஞ்சீலரான அமுதனார்!

கண்ணனைக் காட்டித் தரிலும் - இது வெறும் “காட்டித் தருதல்” அன்று.
கண்ணனை முன் கொணர்ந்து நிறுத்தி, “இவன் தான் பரமபத நாயகன், அன்று குருட்சேத்திரத்தில் அருச்சுனனுக்குக் கீதோபதேசம் அருளிய, யுத்த களத்தில் அவன் தேர் முன் நின்று முகத்தில் அம்புத்தழும்புகள் ஏற்ற திருவல்லிகேணி வேங்கடகிருஷ்ணன், கபிஸ்தலத்தின் ஆற்றங்கரை கிடக்கும் கண்ணன், திருப்பாற்கடல் கிடக்கும் மாயன், ஆண்டாள் பாடிய கிருஷ்ண சிம்மம் (மாரி மலை முழைஞ்சில் மன்னிக்கிடந்துறங்கும் சீரிய சிங்கம்), விஷ்ணுசித்தர் குழந்தையாய்/ பாலகனாய் பாவித்து உருகிய கோகுலக் கண்ணன், நப்பின்னை வேய்ந்தோள் அணைத்த அவள் மணாளன், காஞ்சி திருப்பாடகத்தில் அமர்ந்த திருக்கோலப் பாண்டவத்தூதன், பாஞ்சாலியின் மானம் காத்த புனிதன், ஏழை சுதாமரிடம் உயர்வு/தாழ்வு நோக்கா பேரன்பைக் (சௌசீல்யம்/வாத்சல்யம்) காட்டியவன், ஒரு யானையைக் (குவலயாபீடம்) கொன்று ஒரு யானையைக் (கஜேந்திரன்) காத்த சர்வலோக ரட்சகன்” என்றெல்லாம் விளக்கிச்சொல்லி, சரணாகதியையும், திருமந்திர, த்வய, சரம ஸ்லோகங்களையும், இன்னபிற வைணவத் தத்துவங்களையும் உபதேசித்துத் தெளிவித்தலை, இதன் சாரமாக, உட்பொருளாகக் கொள்ளல் தகும்!

உந்தன் மெய்யில் பிறங்கிய சீர் அன்றி வேண்டிலன் யான்
மேலே சொன்ன வண்ணம் “கண்ணனைக் காட்டித் தந்ததால்” அமுதனாருக்கு ஞானத் தெளிவு பிறக்காமல் இல்லை. அப்பெரும் புரிதல் கிடைத்த பின்னரும் “இராமனுஜரே, உம் மேன்மையை அனுபவிக்கும் பேறு மட்டுமே எனக்கு உவப்பானது, அது கிடைத்தால், எனக்கு நரகமும், பரமபதமும் ஒன்றே” என்று திருவரங்கத்து அமுதனார் அற்புதமாக அருளுகிறார்! என்னே அவரது ஆச்சார்ய பக்தி!

 நிரயத்தொய்யில் கிடக்கிலும் சோதிவிண் சேரிலும் இவ்வருள் நீ --’நிரயம்’ நரகத்தையும், ’தொய்யில்’ சேறு அல்லது குழம்பையும் குறிக்கிறது.  1) மானுடப் பிறப்பில் சம்சார பந்தத்தில் உழல்வது, 2) தீவினைப் பயனால் அடுத்த பூவுலகப்பிறப்பின் முன் நரகத்தில் துன்புறுவது என இரண்டையும், ”நிரயத் தொய்யில் கிடக்கிலும்”  குறிப்பதாகக் கொள்ளலாம். இந்த இரண்டுக்கும் மிக மிக மேலான/ உய்வான/ பிறப்பறுக்கும் பெரும்பேறான பரமபதம் கூட, ராமானுஜரின் அணுக்கம் இல்லாத நிலையில், தனக்கு உவப்பன்று என்று அடியவர்க்கு உணர்த்துகிறார் அமுதனார்.

செழுங்கொண்டலே - பொதுவாக குருவை (ஆச்சார்யனை) மேகத்தோடும், பசுவோடும் ஒப்பிடும் வழக்கம் உண்டு. மழை நீர் நிறைந்த செழுமையான மேகம் ஞானம் நிறைந்த குருவுக்கு உருவகம் ஆகிறது. அது போலவே “பால் தரும் பசு” ஞானம் தரும் குருவுக்கு உருவகமாகிறது.


சொற்பொருள்:

பிறங்குதல்
விளங்குதல்; உயர்தல்; சிறத்தல்; மிகுதல்; பெருகுதல்; நிலைமாறுதல்; செறிதல்; பெருத்தல்; ஒலித்தல்.

நிரயம்
நரகம் .......... நீங்கா நிரயங் கொள்பவரொடு ஒன்றாது (புறநானூறு).

தொய்யில் அல்லது தொய்யல்:
மகளிர் தோள் முலைகளில் வரிக்கோலம் எழுதும் சந்தனக்குழம்பு; உழுநிலம்; கீரைவகை; அழகு; கிளர்ச்சி; நீர்க்கொடிவகை.

தரித்தல்
மதித்தல், ஆதரித்தல், நிலைபெற்று நிற்றல்; இருப்புக்கொள்ளுதல்; ஊன்றி நிற்றல்; அணிதல்; தாங்குதல்; பொறுத்தல்; அடக்கிக் கொள்ளுதல்; மறவாது உள்ளத்தில் வைத்தல்; தாம்பூலம் தின்னுதல்.

கொண்டல்
கொள்ளுதல்; மேகம்; காற்று; கீழ்காற்று; கிழக்கு; மேடராசி; கொண்டற்கல்; மகளிர் விளையாட்டு வகை.
எ.கா: “கொண்டல் வண்ணனைக் கோவலனாய் வெண்ணெய் உண்ட வாயன்” - திருப்பாணாழ்வார்.  இங்கு கண்ணபிரானை கருநீல மேக நிறத்தவன் என்கிறார் ஆழ்வார்.

--- எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 73

செழுந்திரைப் பாற்கடல் கண் துயில் மாயன் திருவடிக்கீழ்
விழுந்திருப்பார் நெஞ்சில் மேவு நல் ஞானி நல் வேதியர்கள்
தொழும் திருப் பாதன் இராமானுசனைத் தொழும் பெரியோர்
எழுந்து இரைத்து ஆடும் இடம் அடியேனுக்கு இருப்பிடமே

- ராமானுச நூற்றந்தாதி (திருவரங்கத்து அமுதனார்)


இன்று எம்பெருமானார், உடையவர், எதிராசர், இளையாழ்வார், பாஷ்யகாரர் என்று வைணவ அடியார்கள் போற்றித் துதிக்கும் எந்தை பகவத் ராமானச முனியின் 1000-வது ஆண்டு திருவதார நட்சத்திர ஆரம்ப தினம் (சித்திரையில் செய்ய திருவாதிரை நாள்).   அடுத்த ஆண்டு (2017) சித்திரை திருவாதிரை நாளில் அந்த மகானுபாவர் அவதரித்து 1000 ஆண்டு காலம் முடிவுறுகிறது.

கூரத்தாழ்வானின் சீடரான திருவரங்கத்து அமுதனார் அன்னாரைப் போற்றி அருளிய ஒரு பாசுரத்தை இன்று அனுபவிக்கலாம்.

ஸ்ரீமன் நாராயணனைச் சரணடைந்தவர்கள் அனைவரும் வைணவர்கள் என்றதோடு நில்லாமல், திருக்கோட்டியூர் சௌம்ய நாராயணப் பெருமாள் கோயில் கோபுரத்தில் ஏறி நின்று, தனது ஆச்சார்யரான திருக்கோட்டியூர் நம்பியின் கட்டளைக்கு மாறாக, அஷ்டாட்சர மந்திரத்தை, சாதி பேதம் பாராமல், அனைவருக்கும் உபதேசித்தவர் அண்ணல் இராமனுசன்! வைணவ சம்பிரதாயத்தை நெறிப்படுத்தி, கோயில் ஒழுக்கை ஏற்படுத்தி, வைணவம் செழித்து தழைக்க இவ்வுலகில் அவதரித்த எம்பெருமானார், வைணவ குருபரம்பரை என்ற ஆரத்தின் நடுநாயகமாய் திகழும் மாணிக்கக் கல் போன்றவர் என்றால் அது மிகையில்லை.

பொருளுரை:

செழுந்திரைப் பாற்கடல் - அழகிய அலைகள் (ஆர்பரிக்கும்) திருப்பாற்கடலில்
கண் துயில் மாயன் - யோக நித்திரையில் பள்ளி கொண்டிருக்கிற (உலக ரட்சகனான) திருமாலின்
திருவடிக்கீழ் விழுந்திருப்பார் - திருவடிகளில் சரண் புகுந்த அடியவரின்
நெஞ்சில் மேவு நல் ஞானி - உள்ளத்தில் பொருந்தி அமைந்த சிறந்த ஞானியும்,
நல் வேதியர்கள் - சிறந்த குணங்கள் கொண்ட வேதியர்களால்
தொழும் திருப்பாதன் - போற்றி வணங்கப்படும் திருவடிகளை உடையவராயும் இருக்கும்
இராமானுசனைத் தொழும் பெரியோர் - எம்பெருமானாரை (சேவித்து) வழிபடும் மேன்மக்கள்
எழுந்து இரைத்து ஆடும் இடம் - களிப்புடன் (அவரைத் துதி பாடியபடி) கூத்தாடும் இடம் (மட்டுமே)
அடியேனுக்கு இருப்பிடமே - அடியேனான எனக்கு (மகிழ்ச்சி தரும்) இருப்பிடமாகும் (திருத்தலமும் ஆகும்)

பாசுரச் சிறப்பு:

இப்பாசுரத்தில், வைணவத்தில் முக்கியக் கோட்பாடான “அடியார்க்கு அடியாராய் இருக்கும்” மாண்பு போற்றப்பட்டுள்ளது. எப்படி என்று பார்ப்போம்.

”திருவடிக்கீழ் விழுந்திருப்பார் நெஞ்சில் மேவு நல் ஞானி”  - பரமனின் திருவடிகளில் பரிபூர்ண சரணாகதி அடைந்த அடியவர்கள், பரமபதமான மோட்சத்தின் கடை வாயிலில் நிற்பவர்கள். அப்பேர்ப்பட்டவர்களின் உள்ளங்களில் கூட ராமானுஜர் குடிகொண்டிருக்கிறார் என்று எம்பெருமானாரின் மேன்மையை அமுதனார் நமக்கு உணர்த்துகிறார்! திருப்பாற்கடல் மாயவனின் மனதிலேயே உறைந்திருக்கும் எம்பெருமானார் அடியவரின் மனதில் மேவி இருப்பதில் ஆச்சரியம் இல்லை தானே :-) அதோடு, பரமனிடம் சரண் புகுந்தாலும், ராமானுஜ திருவடி சம்பந்தம் மட்டுமே, பரமபதம் எனும் பெரும்பேற்றை அருள வல்லது என்பதையும் அமுதனார் அற்புதமாகச் சொல்லிவிடுகிறார். “உய்ய ஒரே வழி உடையவர் திருவடி” என்பது புரிகிறதல்லவா!

“நல் வேதியர்” என்பவர் நற்குணங்கள் பெற்றவர்கள் மட்டுமே. அவற்றில் தலையானவை, அகந்தையின்மை (Humility), உயிர்களிடத்தில் உயர்வு/தாழ்வு பாராமை, திருமால் அடியார்க்கு தொண்டு செய்தல், ஞான, பக்தி, யோகங்களைக் கைக் கொள்ளுதல், அதே நேரம், தங்கள் கடமைகளை செவ்வனே செய்யும் கர்ம யோகிகளை மதித்தல் ஆகியவை.  ஆக, வேதியர் என்பது பிறப்பால் ஏற்படுவதன்று, அடியவரின் நடத்தையே சீர்மிகு குணங்களே அதை நிச்சயிக்கின்றன! இதுவும் எந்தை இராமனுஜர் நியமித்த வைணவக் கோட்பாடே என்பதை உணர்வோம்.

குருபரம்பரையின் கடை ஆச்சார்யனான, நம்பெருமாளான அரங்கன்
 “ஸ்ரீசைலேச தயாபாத்ரம் தீ பக்த்யாதி குணார்ணவம் |
யதீந்த்ர ப்ரவணம் வந்தே ரம்யஜாமாதரம் முநிம் ||” 
என்ற தனியனைச் சொல்லி தனது ஆச்சார்யனாக ஏற்ற, ஆச்சார்ய ரத்ன ஹாரத்தை பூர்த்தி செய்த, மணவாள மாமுனிகள் (இந்த மஹாசார்யருடன் குருபரம்பரை நிறைவு பெறுவதாகக் கூறுவது வைணவ மரபு) அருளிய உபதேச ரத்னமாலை என்ற நூலில் ராமானுஜரின் சீர்மையைப் போற்றியிருப்பதை நோக்கினால், ”எம்பெருமானார் வழியே வைணவ அடியவரின் வழி” என்பது தெளிவாகப் புலப்படும்.

ஆழ்வார்கள் தாங்கள் அவதரித்த நாள்களிலும்
வாழ்வான நாள் நமக்கு மண்ணுலகீர் - ஏழ்பாரும்
உய்ய எதிராசர் உதித்து அருளும் சித்திரையில்
செய்ய திருவாதிரை
என்று எம்பெருமானார் பூவுலகில் அவதரித்த தினம், ஆழ்வார்கள் உதித்த தினங்களைக் காட்டிலும், அடியவர்க்கு வாழ்வும், உய்வும் தரும் நாள் என்கிறார் மணவாள மாமுனிகள்.

மற்றொரு பாசுரத்தில்
எம்பெருமானார் தரிசனம் என்றே இதற்கு
நம்பெருமாள் பேரிட்டு நாட்டி வைத்தார்
என்று திருமாலின் சீர்மை, பெருமாளை/ஆழ்வார்களைப் போற்றுதல் என்பது “எம்பெருமானார் தரிசனமே” என்று அரங்கனே நியமித்ததாக மாமுனிகள் அருளுகிறார். அதாவது, எம்பெருமானாரே, அவருடைய வாழ்நாளில், வைணவ தர்மத்தைச் சிறந்து விளங்கச் செய்தார். தன்னுடைய முன்னோர்களான நாதமுனி, ஆளவந்தார், திருக்கச்சி நம்பிகள் போன்ற ஆச்சார்ய பெருமக்களின் உபதேச மொழிகளை அனைவரும் புரிந்து கொள்ளும்படி எளிமையாக விளக்கினார்.

 ராமானுஜருக்குப் பின் வந்த குருபரம்பரை ஆச்சார்யர்கள், அவர் சொன்ன பாதையிலேயே பயணித்து, ஆழ்வார் அருளிச்செயலான திவ்ய பிரபந்தத்துக்கு பல ஈடுகளையும், வைணவ நெறி சார் உபதேச நூல்களையும் இயற்றினர். ஆக, வைணவ கோட்பாடுகள், நெறிகள், உபதேசங்கள் ஆகிய அனைத்தும் “எம்பெருமானார் தரிசனத்தால்” விளைந்தவை என்பதை மணவாள மாமுனிகள் தெளிவாக உணர்த்துகிறார்.  

இராமானுசனைத் தொழும் பெரியோர்
எழுந்து இரைத்து ஆடும் இடம் அடியேனுக்கு இருப்பிடமே!
திருவரங்கத்து அமுதனார், ”சம்சார பந்தமும் வேண்டாம், பரமபத வாசம் கூட வேண்டாம், ராமானுஜ அடியார்களுடன் கூடி வாழும் பேறு மட்டுமே தனக்குப் போதுமானது, அவ்வடியார்கள் வாழும் இடமே தான் வாழ விரும்பும் திருத்தலம்” என்று எம்பெருமானாரின் மேன்மையின் உன்னதத்தை, பாசுரத்திற்கு முத்தாய்ப்பாய் அருளியிருக்கிறார்!

முடிவுரை:

அமுதனார் மற்றொரு பாசுரத்தில் சொல்வதைக் குறிப்பிடுவது இங்கே பொருத்தமாக இருக்கும்.

“இன்புற்ற சீலத்து ராமானுச! என்றும் எவ்விடத்தும்
என்புற்ற நோய் உடல் தோறும் பிறந்து இறந்து எண்ணரிய
துன்புற்று வீயினும் சொல்லுவது ஓன்று உண்டு உன் தொண்டர்கட்கே
அன்புற்று இருக்கும்படி என்னை ஆக்கி அங்கு ஆட்படுத்தே”

பாசுரத்தை பிறிதொரு சமயம் விரிவாகப் பார்க்கலாம். இப்போது சாரம் மட்டும்.

”இன்பம் தரவல்ல மேன்மைக் குணங்கள் கொண்ட எம்பெருமானாரே! (மோட்சம் கூட வேண்டாம்!) பிணியுறக்கூடிய உடலோடு எத்தனை பிறப்புகள் எடுத்து, சொல்லவொண்ணாத் துன்பங்களில் விழுந்தாலும், உமது தொண்டர்களிடத்தில் அன்பும், அவர்க்கு தொண்டு செய்ய வல்ல பேறும் எனக்கு அருளுங்கள், அது ஒன்றே போதும்” என்கிறார் திருவரங்கத்து அமுதனார். என்னே அவரது ராமானுஜ பக்தி !!!

--எ.அ.பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 72

அன்று சராசரங்களை வைகுந்தத்து ஏற்றி
      அடல் அரவப் பகையேறி அசுரர் தம்மை
வென்று இலங்கு மணி நெடுந்தோள் நான்கும் தோன்ற
      விண் முழுதும் எதிர்வரத் தன் தாமம் மேவி
சென்று இனிது வீற்றிருந்த அம்மான் தன்னைத்
      தில்லைநகர்த் திருச்சித்ரகூடம் தன்னுள்
என்றும் நின்றான் அவன் இவனென்று ஏத்தி நாளும்
      இறைஞ்சுமினோ எப்பொழுதும் தொண்டீர் நீரே

-- குலசேகர ஆழ்வார் (பெருமாள் திருமொழி)

சேர மண்டல மன்னனாக இருந்து, ராமபிரான் மீது பரம பக்தியில் திளைத்து வாழ்ந்த குலசேகரப் பெருமாள் அருளிய திருப்பாசுரத்தை இன்று அனுபவிப்போம். குலசேகர ஆழ்வாரை ஏன் ”பெருமாள்” என்கிறோம்? வைணவப் பெருந்தகைகள், இராம காவியத்தில் வரும், திருமால் அவதாரமான ஸ்ரீராமனுக்கு ஏற்பட்ட துயர நிகழ்வுகளை, விவரிக்கையில், தன்னை ராமனாக பாவித்துக் கொண்டு அவை தனக்கு நிகழ்ந்தது போல ஆழ்வார் எண்ணியதால், அவருக்குப் “பெருமாள்” என்ற அடைமொழி ஏற்பட்டது. 

  இப்பாசுரம், ராமவதாரம் முடிந்து, திருமால், அயோத்தியில் வாழ்ந்த அனைத்து உயிர்களுக்கும் பரமபத பதவி அருளி, வைகுந்தம் புகுவதை கவிதை நயத்தோடுச் சொல்கிறது. 

பொருளுரை:

அன்று - இராமவதாரம் முடிவுற்ற அந்நாளில்
சராசரங்களை - (அயோத்தியில் வாழ்ந்த) எல்லா உயிர்களுக்கும்
வைகுந்தத்து ஏற்றி - பரமபதம் (ஆகிய பெரும்பேறு) அருளி
அடல் அரவப் - வலிமை மிக்க பாம்புகளுக்குப்
பகையேறி - பகைவனான கருடன் மீது ஏறி
அசுரர் தம்மை வென்று - அரக்கர்களை வென்று
இலங்கு மணி - ஒளி வீசும் மரகத மணிக்கு ஒப்பான
நெடுந்தோள் நான்கும் தோன்ற - நீண்ட நான்கு திருக்கரங்களுடன் காட்சியளித்து
விண் முழுதும் எதிர் வரத் - வானவரும், வைகுந்த அடியார்களும் எதிர்கொண்டு வரவேற்று உபசிரிக்க
தன் தாமம் மேவி - தனது இருப்பிடமான (பரமபதம் எனும்) வைகுண்டத்தில் பொருந்தி அமைய வேண்டி
சென்று  - (பூவுலகம் விட்டுச்) சென்று, 
இனிது வீற்றிருந்த - (தனது கல்யாண குணங்கள் எல்லாம் தோன்றும்படியாக) இனிமையாக எழுந்தருளியிருந்த
அம்மான் தன்னைத் - சர்வலோக ரட்சகனான திருமாலும்,
தில்லை நகர்த் திருச்சித்ரகூடம் தன்னுள் - தில்லை நகர் திருச்சித்திரக்கூடம் எனும் திவ்விய தேசத்தில்
என்றும் நின்றான் - என்றும் (அடியவர்க்கு அருளவேண்டி அர்ச்சாவதார திருக்கோலத்தில்) நிலை பெற்ற
அவன் இவனென்று - சக்கரவர்த்தித் திருமகனும், ஒருவனே எனத் தெளிந்து,
ஏத்தி நாளும் -  தினமும் துதித்து
இறைஞ்சுமினோ எப்பொழுதும்- எப்போதும் போற்றி வழிபடுவீர்
தொண்டீர் நீரே - அடியவரான நீங்கள் அனைவரும்!

திருத்தலக் குறிப்புகள்:


 சிதம்பரம் தில்லை நடராஜர் குடிகொண்டுள்ளது பொன்னம்பலம் எனில், அதே கோயில் பிரகாரத்தின் உள்ளே தனிச்சன்னதியில் கோவிந்தராஜப் பெருமாள் குடிகொண்டுள்ளதை திருச்சித்திரகூடம் என்கிறோம். இது 108 வைணவ திவ்விய தேசங்களில் ஒன்றாம். பெருமாள் போக சயனத்தில் (மகிழ் நித்திரை) பள்ளி கொண்ட திருக்கோலத்தில் உள்ளார். (தர்பசயனம்-திருப்புல்லாணி; புஜங்கசயனம்-ஸ்ரீரங்கம்; மாணிக்கசயனம்-திருநீர்மலை) மூலவரை சக்கரவர்த்தித் திருமகன் என்றும் போற்றுகின்றனர். வீற்றிருந்த திருக்கோலத்தில் உத்சவர்: தேவாதி தேவன் எனும் பார்த்தசாரதி. சித்திரக்கூடத்துள்ளான் என்ற திருநாமத்துடன் இன்னொரு உத்சவர் உபய நாச்சிமாருடன் அருள் பாலிக்கிறார்.

சிவபெருமானின் ஆனந்த நடனத்தை அகக்கண்ணால் கண்டு மகிழ்ந்திருந்த திருமால், அதை தினமும் நேரில் கண்டு மகிழ்வுற இங்கே பள்ளி கொண்டாரோ என்று எண்ணும்படியாக, நடராஜானின் திருத்தாண்டவக் கோலத்தை அனுபவிக்கும் வண்ணம், நேர் எதிரே கோவிந்தராஜப் பெருமாளின் சன்னதி அமைந்துள்ளது. இங்கு கருடனுக்கு என்று ஒரு சன்னதியும், பலிபீடமும், சிறிய பிரகாரமும்  மகாலட்சுமிக்கு எனத் தனிச்சன்னதியும் உள்ளன. இத்திருத்தலத்தை வைணவர்கள், புண்டரீகபுரம் என அழைப்பதால், பிராட்டியின் திருநாமம் இங்கே புண்டரீகவல்லித் தாயார் ஆகும்.  முதன் முதலில் இக்கோயில் பல்லவ மன்னன் நந்திவர்மனால் 8-ம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டது என்றும், காஞ்சியின் வைகுந்தபெருமாள் கோயிலைக் கட்டியதும் இம்மன்னனே என்றும் வரலாற்றுக் குறிப்புகள் தெரிவிக்கின்றன.


"பைம்பொன்னும் முத்தும் மணியுங் கொணர்ந்து
படை மன்னவன் பல்லவர் கோன் பணிந்த
செம்பொன் மணிமாடங்கள் சூழ்ந்த தில்லைத்
திருச்சித்திரக்கூடம் சென்று சேர்மின்களே!" 

என திருமங்கை ஆழ்வாரும் இப்பெருமாளை மங்களாசாசனம் செய்துள்ளார் (மொத்தம் 32 பாசுரங்கள்)

குலசேகராழ்வாரே இன்னொரு திருப்பாசுரத்தில்

அங்கண் நெடுமதிள் புடைசூழ் அயோத்தி என்னும் அணிநகரத்து உலகனைத்தும் விளக்கும் சோதி
வெங்கதிரோன் குலத்துக்கோர் விளக்காய்த் தோன்றி விண் முழுதும் உயக்கொண்ட வீரன் தன்னை
செங்கண் நெடுங்கருமுகிலை இராமன் தன்னைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ரகூடம் தன்னுள்
எங்கள் தனி முதல்வனை எம்பெருமான் தன்னை என்று கொலோ கண்குளிரக் காணு நாளே!

அந்த இராகவனை பக்திப் பேருவகையில் உருகியுருகிப் போற்றியிருக்கிறார்! (மொத்தம் 11 பாசுரங்கள்)

பாசுரக் குறிப்புகள்: 

ராமனுக்கு முன்னமே, இலக்குவனான ஆதிசேஷன் வைகுண்டம் சென்று விட, தம்பியை பிரிந்திருக்கவியலாத ராமபிரானாகிய திருமாலும் தனது இருப்பிடமான வைகுண்டம் (”இருப்பிடம் வைகுந்தம் வேங்கடம்” என்ற ராமானுஜ நூற்றந்தாதிப் பாசுரத்தை நினைவு கூரவும்!) செல்ல விழைகையில், அயோத்தி வாழ் மாந்தரும் இன்னபிற உயிர்களும், ராமபிரானைப் பிரிய வேண்டியதை எண்ணி மிக்க  துயரம் கொண்டனர். ராமனைச் சரணடைந்து தங்களையும் அவருடன் கூட்டிச்செல்ல வேண்ட, ராமனும் அவ்வண்ணமே அருள, பலரும் புடை சூழ, ஸ்ரீராமனும் சரயு நதியில் இறங்கி, தன்னடிச் சோதியான பரமபதத்திற்கு கம்பீரமாக எழுந்தருளிய அற்புத நிகழ்வே இப்பாசுரம் சொல்லும் செய்தியாம்.


திருமாலுக்கே உரிய அந்த நான்கு திருக்கரங்களும் வெளிப்பட, கருடன் மேல் கம்பீரமாய் ஏறி, அசுரரை வென்று, தேவாதி தேவரும், முனிவரும் வரவேற்க, அந்த சக்கரவர்த்தித் திருமகனானவன் வைகுந்த நாயகனாய் திருவடிவம் மாறி, பரமபதம் மேவும் திருக்காட்சியை சற்றே அகக்கண்ணில் நோக்கினால், குலசேகர ஆழ்வாரின் பக்தியில் விளைந்த கவி நயமும், வர்ணனையின் பேரழகும் புலப்படுகிறது அல்லவா!!!




சராசரம் - அசையும், அசையாப் பொருள்கள்; உலகம்.

தாமம் - பெருமாளின் இருப்பிடமான வைகுண்டத்தைக் (பரமபதம்) குறித்தாலும், அச்சொல்லுக்கு இன்னும் பல பொருள்கள் உண்டு.
பூமாலை; கயிறு; வடம்; நகரம்; ஊர்; மலை; உடல்; ஒழுங்கு; பூ; கொன்றைமரம்; சந்தனம்; ஒளி; போர்க்களம்; யானை; புகழ்; பிறப்பு; பதினெட்டுக்கோவையுள்ள மாதர் இடையணி; முடியுறுப்பு ஐந்தனுள் ஒன்று (நன்றி: அகராதி.காம்)

--- எ.அ.பாலா

தமிழ் நாட்டின் சாதி சார் அரசியல் - சில குறிப்புகள்

தமிழ்  நாட்டின் சாதி சார் அரசியல் - சில குறிப்புகள் - கல்யாணராமன் ( https://twitter.com/kalyanasc/ )

இவ்விடுகை ராஜன் குறை தமிழ்நாட்டில் சாதிசார் அரசியல் பற்றி எழுதியிருக்கும் முகநூல் குறிப்பை   முன்வைத்து எழுதப்பட்டது.  அதை வாசித்து விட்டு கல்யாணராமன் அவர்களின் (எதிர்வினைக்)கட்டுரையை வாசிப்பது பொருத்தமானதாக இருக்கும்.

சுருக்கமாக ராஜன் குறையின் வாதம் இதுதான். அரசியல் கட்சிகளுக்கு தேர்தல் வெற்றியென்பது பல சாதிச் சமூகத்தின் ஆதரவைப் பெறுவதிலேயே இருக்கிறது. எந்த சாதியைச் சேர்ந்த வாக்கு வங்கியும் தன்னளவிலேயே வெற்றி பெற்றுத்தரும் அளவுக்கு எண்ணிக்கை பலம் வாய்ந்ததாக இருப்பதில்லை. எனவே, வெளிப்படையான சாதிக் கட்சிகளைத் தவிர, மற்ற தமிழ்நாட்டு அரசியல் கட்சிகள் - குறிப்பாக, இரு பெரும் திராவிடக் கட்சிகள் - சாதி வேறுபாடற்ற மக்கள் தொகையின் ஆதரவைப் பெற்றுத்தான் ஆட்சியைப் பிடிக்கிறார்கள், நடத்துகிறார்கள்; எனவே ஆதிக்க சாதிகளின் கூட்டதிகாரம் என்று சொல்வதெல்லாம் மாயை, குழப்பத்தில் எழுந்த மனப்பதிவு என்று கதைக்கிறார்!

இதைச் சற்று விரிவாகப் பார்க்கலாம்.

பல சாதிச் சமூகத்தினரின் ஆதரவின்றி தொகுதி மட்டத்திலோ மாநில மட்டத்திலோ ஆட்சியைப் பிடிக்கமுடியாது என்பது உண்மைதான். Universal adult franchise-ஐ அடிப்படையாகக் கொண்டு கட்டமைக்கப்பட்ட தேர்தல் சனநாயக ஆட்சி முறையில் இது வேறெப்படியும் இருக்கமுடியாது. உள்ளபடியே, மக்கட்தொகையில் 20 விழுக்காடாக இருக்கும் பட்டியல் சாதியினரின் (SC/ST) கணிசமான ஆதரவைப் பெற்றுத்தான் திமுகவும் அதிமுகவும் ஆட்சியைக் கைப்பற்றி வந்திருக்கின்றன. ஆனால் ஆதரவை அளிப்பவர்களுக்கெல்லாம் அதிகாரத்தில் பங்கோ ஆட்சியின் பயனோ கிடைத்துவிடுவதில்லை என்பதுதான் உண்மை. இந்தக் கைப்புண்ணுக்கு கட்டாயமாக எந்தக் கண்ணாடியும் தேவைப்படாது.

ஒவ்வொரு திமுக/அதிமுக ஆட்சியின்போதும், அந்த சட்டமன்றத்தில் ஆளும் கட்சியைச் சேர்ந்த கணிசமான பட்டியல் சாதியைச் சேர்ந்த தனித் தொகுதி உறுப்பினர்கள் இருக்கக்கூடும். ஆனால் அவர்களுக்கு பதவியும் அதிகாரமும் கிடைப்பது குதிரைக் கொம்பாகவே இருக்கிறது. எனவே சாதிப் பன்மைத்துவத்திலிருந்து பெறப்படும் வாக்கு ஆதரவு, சாதி சார்ந்த புறக்கணிப்புக்கும், அதன் மறுபக்கமான ஆதிக்கசாதிக் கூட்டதிகாரத்தின் இயக்கத்துக்கும் இடையூறாக இருக்கும் என்பதே ஒரு மாயை தான். நடப்பில் அப்படியெல்லாம் கிடையாது.

அதிகாரப் பகிர்வில் பட்டியல் சாதியினருக்கு இப்படி நேர்கிறதென்றால், பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினரின் அடித்தட்டுப் பிரிவினரின் - அதாவது ஆதிக்க சாதியினரின் எண்ணிக்கைப் பெரும்பான்மை வாய்க்கப்பெறாத சிறுபான்மை வகுப்பினரின் - கதி என்ன? இவர்களுக்கு உள்ளூர் எண்ணிக்கை பலத்தின் அடிப்படையில் ஊராட்சி அதிகாரமும் சிறுசிறு ஒப்பந்தங்களும் கிடைக்க  வழியுண்டு   . நகராட்சிகளில் வார்டு கவுன்சிலர் பதவிகளும் அதனால் பெறக்கூடிய ”பயன்களும்” கிடைக்கப் பெறலாம். இவற்றைவிட மேலான மட்டங்களுக்கு இவ்வகுப்பினர் சுலபமாக வந்துவிடமுடியாது. இங்குதான் தொகுதிவாரி எண்ணிக்கைப் பெரும்பான்மை (மொத்த மக்கள்தொகையில் 30 விழுக்காடுகளுக்கும் மேலான எண்ணிக்கை பலம்) தேர்தல் களத்தில் கொங்கு வேளாள கவுண்டர், முக்குலத்தோர், நாடார், வன்னியர்,  போன்ற வகுப்பினரின் “இயல்பான” ஆதிக்கத்துக்கு வழிவகுக்கிறது.

மேலும், ஆட்சி அதிகாரத்தை நுகர்ந்து சேர்த்திருக்கும் செல்வமும் சமூகச் செல்வாக்கும் இவர்களுடைய தொடர்ந்த ஆதிக்கத்துக்கு உறுதுணையாக இருக்கின்றன. (இவற்றில் கொங்கு வேளாள கவுண்டர் மற்றும் முக்குலத்தோர் போன்றவை எண்ணிக்கை பலத்தையும் அதிகாரத்தையும் குறிவைத்து, தங்களுக்குள் கொள்வினை கொடுப்பினை இல்லாத தனிச் சாதிகளை இணைப்பதன் மூலம் செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்ட சாதித் தொகுதிகள் தாம்.) தமிழக சட்டமன்ற உறுப்பினர்களின் சாதிவாரிப் பகுப்பிலும் அமைச்சர்களின் சாதிவாரிப் பகுப்பிலும் இந்தக் கூட்டதிகாரத்தை தெளிவாகக் காணமுடியும். மற்றபடி அரசின் ஆதரவினால் நேரடியாக உருவாக்கப்படும் கல்வி வணிகத்திலும் சாராய ஆலை உரிமங்களிலும், மணல் கொள்ளை நிறுவனங்களிலும், ஏன் ஊடகத்துறையிலும் கூட இந்த வகுப்பினரின் ஆதிக்கத்தை கண்டுகொள்ள முடியும்.

இட ஒதுக்கீடும் அவ்வாறே இந்த ஆதிக்க சாதியினரின் நன்மைக்காகவே எந்த மாற்றமுமின்றி தொடரப்படுகிறது. 1970-இலேயே தங்கள் மக்கட்தொகை விகிதத்துக்கு மிக அதிகமாகவே கல்வி மற்றும் அரசு வேலை வாய்ப்புகளைப் பெற்றவர்களாக இவர்கள் அடையாளப் படுத்தப்பட்டிருக்கிறார்கள் (சட்டநாதன் கமிஷன் அறிக்கை). இருந்தும் தமிழக அரசுகள் வாய்ப்புகளின் மொத்த விகிதத்தை உயர்த்தினார்களேயன்றி இவ்வாதிக்கத்தைக் குறைக்க எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை. தங்கள் எண்ணிக்கை பலத்தால் வன்னியர்கள் போராடி ஆட்சிக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் அதிகாரப் பகிர்வையும் சமூக செல்வாக்கையும் நிறுவ முடிந்திருக்கிறது.

ஆனால் BC/MBC என்ற பட்டியலில் சிக்கித் தவிக்கும் நலிந்த, எண்ணிக்கைச் சிறுபான்மை, வகுப்பினர் இந்த எண்ணிக்கைப் பெரும்பான்மைச் சாதியினரின் பிடியிலிருந்து மீள வாய்ப்பே இல்லை என்று தான் கூறவேண்டும். இட ஒதுக்கீடு மூலம் தங்களுக்கு கிடைத்துவரும் விகிதத்துக்கு மீறிய நலன்களைப் பாதுகாத்திடவே சாதி அடிப்படையில் தரப்படும் இட ஒதுக்கீட்டின் பயன்கள் எந்த சாதிக்கு எந்த அளவு போய்ச் சேர்ந்திருக்கிறது என்ற கணக்கெடுப்பை உச்சநீதிமன்ற உத்தரவையும் மீறி நடத்த மறுக்கிறது நம் ஆளும் வர்க்கம்.

கடைசியாக, இந்த அதிகார வேட்கையும், பொருளீட்டும் வெறியும் நலிந்தவர்களை அவர்களின் வாக்குகளுக்காக “சரிக்கட்டும்” தேவையும் தான் தமிழ்நாட்டு அரசை எங்கும் எதிலும் எவரிடமிருந்தும் சுரண்டும் நிறுவனமாக மாற்றி வைத்திருக்கிறது. இந்தச்  சுரண்டலும் சாதி வலிமை அடிப்படையில் மட்டுமே நடைபெறுகிறது என்று சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை.

தங்களுக்கென்று ஒரு அரசியல் பிரதிநித்துவமோ தேர்தல் முடிவுகளைப் பாதிக்கும் எண்ணிக்கை பலமோ இல்லாத பட்டியல் இனத்தவரை வெளிப்படையாகவே புறக்கணிப்பது மட்டுமன்றி எவ்வித தயக்கமுமின்றி வன்கொடுமையும் செய்யலாம் என்பதும் இந்தக் கூட்டதிகாரத்தின் தொடர் விளைவே என்றும் கூறமுடியும்..

நடப்பின் அடிப்படையில் பேச இவ்வளவு இருக்கும்போது ராஜன் குறை போன்ற மானுடவியலாளர் சித்தம் போன போக்கில் மனக்கணக்கு போடுவது வியப்பாக இருக்கிறது.

கடைசியாக இரண்டு:

இரு கட்சிகளின் (திமுக, அதிமுக) தலைமையிலான கூட்டணியே இதுவரை ஆதிக்கம் செலுத்தி வருவதால் எல்லா கட்சிகளும் ஒரு எண்ணிக்கை பெரும்பான்மை வகுப்பினரை நிறுத்துவது என்பதற்கு இடமிருந்ததில்லை. அப்படியே நிறுத்தினாலும் ஆதாயம் வேண்டும் அவ்வகுப்பினர் அதிகாரக் கட்சிகளில் ஒன்றுக்குத் தான் வாக்களிப்பார்கள். எந்த ஒரு கட்சி வென்றாலும் ஒட்டுமொத்தமாக அந்த வகுப்பினருக்கு அனுசரனையாகத்தான் நடந்து கொள்ளும் என்பதற்கு சான்றுகள் ஏராளமாக உள்ளன.

இரண்டாவதாக, திமுக/அதிமுக தலைமையில் எண்ணிக்கைச் சிறுபான்மை வகுப்பினர் இருந்து வருவது சாதிப் பன்மைத்துவத்தை சுட்டுவதன்று. மாறாக, அதிகாரப் போட்டியிலும் சாதிய ஆதிக்க மனப்பான்மையிலும் திளைத்திருக்கும் எண்ணிக்கை பெரும்பான்மை வகுப்பினரை ஒன்று திரட்டி அவர்களுக்கிடையே ஏற்படக்கூடிய நேரடியான போட்டியைத் தவிர்த்து கூட்டதிகாரத்தின் தொடர்ச்சியை உறுதி செய்வதற்கே இந்த ஏற்பாடு என்பது நாடறிந்த ஒன்று. இது ராஜன் குறைக்குத் தெரியவில்லை என்பதும் வியப்பூட்டுவதாக இருக்கிறது.

---கல்யாணராமன்

தினம் ஒரு பாசுரம் - 71

எந்நாளே நாம் மண்ணளந்த இணைத்தாமரைகள் காண்பதற்கு என்று,

எந்நாளும் நின்று இமையோர்கள் ஏத்தி இறைஞ்சி இனம் இனமாய்,

மெய்ந் நா மனத்தால் வழிபாடு செய்யும் திருவேங்கடத்தானே,

மெய்ந் நான் எய்தி எந்நாள் உன் அடிக்கண் அடியேன் மேவுவதே?

---திருவாய்மொழி (நம்மாழ்வார்)

இன்று திருவேங்கட த்ரிவிக்ரமப் பாசுரம் ஒன்று. பொருட்சுவையில் அலாதியான ஒன்றும் கூட

பொழிப்புரை:

எந்நாளே நாம் - எப்போது நாம்

மண்ணளந்த - இந்த பூவுலகை, ( அந்த விண்ணுலகையும் தாவி ) அளந்த

இணைத்தாமரைகள் - (திருமாலின்) இரு திருவடிகளையும்

காண்பதற்கு என்று - காண்பதற்குரிய நாள் (எப்போது  அமையும்) என

எந்நாளும் நின்று - ஒரு நாளும் விடாமல், நின்ற வண்ணம்

இனம் இனமாய் - பெருங்கூட்டமாய்

இமையோர்கள் ஏத்தி இறைஞ்சி - வானவர்கள் துதி செய்து, பரம பக்தியுடன் தொழுது

மெய்ந் நா மனத்தால் -  உடல், நா, உள்ளம் என்ற மூன்றையும் கொண்டு

வழிபாடு செய்யும் திருவேங்கடத்தானே - ஆராதிக்கும் திருமலையில் எழுந்தருளியுள்ள கோவிந்தனே

மெய்ந் நான் எய்தி   - மெய் நிலையை நான் அடைந்து

எந்நாள் உன் அடிக்கண் அடியேன் மேவுவதே? -  உன் திருவடிக் கீழ் அடியவனான நான் சேர்ந்து அமையும் நாள் என்றைக்கோ?

பாசுரக்குறிப்புகள்:

திருவாய்மொழிப் பாசுரங்கள் அந்தாதி வகையைச் சேர்ந்தவை. அதாவது, ஒரு பாசுரத்தின் கடைச்சொல் கொண்டு அடுத்த பாசுரம் தொடங்கும். அந்த வகையில், இப்பாசுரத்திற்கு முந்தையதில் ஆழ்வார் "திணர் ஆர் சார்ங்கத்து உன் பாதம் சேர்வது அடியேன் எந்நாளே?" (தினம் ஒரு பாசுரம்-68 இடுகை) என்று உய்வடையும் நாள் பற்றிய ஐயத்தை எழுப்பியிருந்தார். இப்பாசுரத்திலும், "எந்நாள் உன் அடிக்கண் அடியேன் மேவுவதே?"  என்று சந்தேகப்படினும் "மெய்ந் நான் எய்தி" என்று பரமபதத்திற்குத் தேவையான  தகுதியைத் தான் பெற அருளவேணுமாய் வேண்டிய பின்னரே திருவடி நிழல் தஞ்சம் புகுவது பற்றிச் சொல்கிறார், இல்லையா?

 


 மண்ணளந்த இணைத்தாமரைகள்

ஆழ்வார்கள்  வாமன அவதாரத்தை  மிக்க ஏற்றமாய் பாசுரங்களில் பாடியதற்கு, அதன் திருவடி உகந்த சம்பந்தமே காரணம் எனலாம்.  ராமானுஜரும் தனது "சரணாகதி கத்யத்தில்" "லோகவிக்ராந்த சரணௌ சரணம்தே வ்ரஜம் விபோ (உலகமளந்த உன் திருவடிகளை உபாயமெனப் பற்றுவேன்)" என்ற  வடமொழிப் புராண தோத்திரத்தைச் சுட்டி  த்ரிவிக்ரமனின் திருவடிகளையே முன்னிறுத்துகிறார். இன்னும் பல எடுத்துக்காட்டுகள் தரலாம்.

நம்மாழ்வாரின் திருவாய் மொழி -
"குறள் ஆய் அகல் ஞாலம் கொண்ட வன் கள்வன் அடிமேல் குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன"

"திரை கொள் பௌவத்துச் சேர்ந்ததும் திசை ஞாலம் தாவி அளந்ததும் நிரைகள் மேய்த்ததுமே பிதற்றி நெடும் கண் நீர் மல்க நிற்குமே"

"மாலுக்கு வையம் அளந்த மணாளற்கு, நீலக் கரு நிற மேக நியாயற்கு, கோலச் செந்தாமரைக் கண்ணற்கு "

"மண்ணும் விண்ணும் மகிழக் குறளாய் வலங்காட்டி மண்ணும் விண்ணும் கொண்ட மாய அம்மானே"

"ஓரடியால் எல்லா உலகும் தட வந்த மாயோன்"

"ஞாலத்தூடே நடந்தும் நின்றும் கிடந்தும் இருந்தும் சாலப் பல நாள் உகம் தோறு உயிர்கள் காப்பானே"

"தாவி வையம் கொண்ட தடம் தாமரைகட்கே கூவிக் கொள்ளும் காலம் இன்னம் குறுகாதோ"

"ஞாலத்தூடே நடந்து உழக்கி தென் கொள் திசைக்குத் திலதமாய் நின்ற திருமால் இரும் சோலை" (கள்ளழகர்  மங்களாசாசனம்)

ஆண்டாளின் திருப்பாவை -
"ஓங்கி உலகளந்த உத்தமன் பேர் பாடி"

"அம்பரமூடறுத்து ஓங்கி உலகளந்த உம்பர் கோமானே"

"அன்று  இவ்வுலகம் அளந்தாய் அடி போற்றி"

திருமழிசையாழ்வாரின் திருச்சந்தவிருத்தம் -
எண் கடந்த யோகினோடு இரந்து சென்று மாணியாய் மண் கடந்த வண்ணம் நின்னை யார் மதிக்க வல்லரே

திருமங்கையாழ்வாரின் பெரியதிருமொழி -
ஒ மண் அளந்த தாளாளா தண் குடந்தை நகராளா வரை எடுத்த தோளாளா ஏன் தனக்கு ஓர் துணையாளன் ஆகாயே

முன்னம் குறளுருவாய் மூவடி மண் கொண்டு அளந்த மன்னன் சரிதைக்கே மாலாகிப் பொன் பயந்தேன்

மலரோன் வணங்க வளர் சேர் அந்தரம் ஏழினூடு செல உய்த்த பாதம் அது  நம்மையாளும் அரசே

திருமங்கையாழ்வாரின் சிறிய திருமடல்
"ஆரால் இவ்வையம் அடி அளப்புண்டது தான்"

"பேர் வாமனாகிய காலத்து மூவடி மண் தாராய் எனக்கு என்று வேண்டிச் சலத்தினால் நீர் ஏற்று உலகெல்லாம் நின்றளந்தான் மாவலியை" 

 
எந்நாளும் நின்று இமையோர்கள் ஏத்தி இறைஞ்சி இனம் இனமாய்- திருவேங்கடமுடையானின்  திருவடிகள் தேவர்களுக்கும் அரிதான செங்கமலத் திருவடிகள் என்று ஆழ்வார் அருளுகிறார். வானவர்களே, நிரந்தரமாக, திரள் திரளாக, அவனது திருவடிகளை தரிசிப்பதற்காக, பணிவன்புடன்  நின்று  தொழுகின்றனர் எனும்போது, மானுடர்க்கு வேறு புகழ் இல்லை என ஆழ்வார் நமக்கு உணர்த்துகிறார். இன்னொரு விதமாகவும் இதைப் பார்க்கலாம்.   அதாவது, மானுட அடியார்களுக்கு (அர்ச்சாவதார) திருமலை உறை அண்ணலின் திருவடிகள், வானுலக மாந்தர் வணங்கும் பரமபத நாயகனின் திருவடித் தாமரைகளுக்கு ஒப்பானவை!

மெய்ந் நா மனத்தால் வழிபாடு - மனம், வாக்கு, காயம் என்று த்ரிகரணங்களாலும் வழிபடுதல் வேண்டும் என்பது ஆழ்வார் வாக்கு. அதுவே சரணாகதித்துவக் கோட்பாடு.  ஆழ்வார் "எந்நாளும் நின்று இமையோர்கள் ஏத்தி இறைஞ்சி" எனப் பாடி  இம்மூன்றுக்கும் பொருத்தமாக  3 வினைகளை (முறையே) அருமையாகக் கையாள்கிறார்.
மெய் --- நின்று
நா --- ஏத்தி
மனத்தால் --- இறைஞ்சி

அதனால் தான் "மனம் வாக்கு காயம்" பாசுரத்தில் "காயம் வாக்கு மனம்" என மாறி வருகிறது.  மெய் என்பது   உடலின் செயல்களைக் குறிக்கிறது: பணிதல், நோன்பிருத்தல் போன்றவை.   காயம் (உடல்) முதலில் வசப்பட வேண்டும் (ஐம்புலனடக்கம்) என்பதால் மெய் முதலில் சொல்லப்பட்டது என்று கொள்வதும் தகும். "மெய்யான  நம்பிக்கையுடன், பற்றுதலுடன், நாவினாலும், மனத்தினாலும் வழிபாடு செய்தல் வேண்டும்" என்றும் கொள்ளலாம்.

ஆண்டாள் திருப்பாவைப் பாசுரம் ஒன்றில் "தூயோமாய் வந்து நாம் தூமலர் தூவித் தொழுது* வாயினால் பாடி மனத்தினால் சிந்திக்க" என்று  இம்மூன்றையும் நம்மாழ்வார் சொன்ன வரிசையிலேயே தான் பாடியிருக்கிறாள்.

மெய்ந் நான் எய்தி எந்நாள் உன் அடிக்கண் அடியேன் மேவுவதே? - ஆழ்வார் " பரமனே! அடியேன் உண்மையைக் கண்டு கொண்டேன் . (ஆனால்)அதை முழுமையாக புரிந்து தெளியவல்ல அறிவை நீவிர் அருளி ஆட்கொள்ள வேண்டும்" என்று தன்னைக்  குறைத்து எண்ணிக் கொள்ளும்போது, நாமெல்லாம் எம்மாத்திரம்!?

பொதுவாக  "மெய்" அல்லது "உண்மை" என்பதற்கு "பரந்தாமனே உபேயம் (இலக்கு), அவனே உபாயம் (அடையும் வழிவகை)" என்று பொருள்படும்.  "மெய்ந் நா மனத்தால்", "மெய்ந் நான் எய்தி" என்று ஆழ்வாரின் சொற்சித்தும் ரசிக்கத் தக்கது :-)

மேவுதல் - அழகான இச்சொல்லை பல பாசுரங்களில் காணலாம். இது 'வெறும் தங்குதல்' இல்லை, (திருவடியில்)"பொருந்தி அமைதல்". இது தவிர இச்சொல்லுக்கு "அடைதல்; விரும்புதல்; நேசித்தல்; உண்ணுதல்; ஓதுதல்; நிரவிச்சமனாக்குதல்; மேலிட்டுக்கொள்ளுதல்; வேய்தல்; அமர்தல்;" என்று பல பொருள்கள் உண்டு.

ஆக, அர்ச்சாவதார கோல திருவேங்கடப் பெருமாளின்  திருவடிகளில் சரண்  அடைவது, அன்று உலகளந்த   திருவடிகளில் சரண் புகுவதற்கு ஈடானது என்பது ஆழ்வார் திருவாக்கு.  அதாவது, திருமலை ஸ்ரீனிவாசனின் திருவடித் தாமரைகள் அத்தகைய சௌலப்யமும் (எளிமை வாய்ந்த கருணை) சௌசீல்யமும் (பேதம் நோக்காத கருணை) மிக்கவை.

திருவேங்கடமுடையான் திருவடிகளே சரணம்!

---எ.அ. பாலா 

தினம் ஒரு பாசுரம் - 70

கூறாய் நீறாய் நிலனாகிக் கொடு வல் அசுரர் குலமெல்லாம்

சீறா எறியும் திருநேமி வலவா தெய்வக் கோமானே!

சேறார் சுனைத் தாமரை செந்தீ மலரும் திருவேங்கடத்தானே!

ஆறா அன்பில் அடியேன்  உன் அடி சேர் வண்ணம் அருளாயே.

--- திருவாய்மொழி (நம்மாழ்வார்)

பாசுரப் பொருள்:

கொடு வல் அசுரர் குலமெல்லாம் - கொடிய, வலிமை மிக்க அரக்கர்களின் கூட்டங்கள் அனைத்தும்

கூறாய் நீறாய் - பல துண்டுகளாயும், பின் சாம்பலாயும்

நிலனாகிக்  - பின் மண்ணில் (தேய்ந்து அழிந்து) போகும்படிச்  செய்கின்ற 

சீறா எறியும் - சீறி(யும்) அடங்காது பாய்கின்ற

திருநேமி வலவா - திருச்சக்கரத்தை வளைக்கையில் தரித்தவனே

தெய்வக் கோமானே! - கடவுளர்க்கெல்லாம் தலைவனே

சேறார் சுனைத் தாமரை - சேறு நிறைந்த குளங்களில் தாமரை மலர்கள்

செந்தீ மலரும் - நெருப்பைப் போல சிவப்பாகப் பூக்கின்ற

திருவேங்கடத்தானே! - திருமலையில் வாசம் செய்தருளும் எம்பெருமானே

ஆறா அன்பில் அடியேன்  -  (உன் மீது) மாறாத/குறையாத, அளவில்லாத  அன்புடைய அடியவனான நான்

உன் அடி சேர் - உன் திருவடியை வந்து அடைவதற்கு

வண்ணம் அருளாயே - வழி காட்டி அருள் செய்ய வேணும்

பாசுரக்குறிப்புகள்:

திருமாலின் காத்தருளும், கருணை குணத்தைப் போற்றிப் பாடும் ஆழ்வார், அவனது (பகைவரை) அழிக்கும் தன்மையின் தீவிரத்தை சற்று உக்கிரமாகவேச் சொல்கிறார். இப்படியும் சிலபல உக்கிரப் பாசுரங்கள் உண்டு.

இராமாயண  போர்க்களத்தை ஆழ்வார் விவரிப்பதைப் பார்த்தால் சற்று அச்சம் ஏற்படும்!
மாறு நிரைத்து இரைக்கும் சரங்கள் இன
நூறு பிணம் மலை போல் புரள கடல்
ஆறு மடுத்து உதிரப் புனலா அப்பன்
நீறு பட இலங்கை செற்ற நேரே!

திருச்சக்கரத்தை ஒரு நவீன கால ஏவுகணைக்கு ஒப்பாகச் சொல்கிறார் ஆழ்வார். பரமனின் ஆழியானது, பகைவரை வெட்டிச் சாம்பலாக்கி மண்ணோடு மண்ணாக்கி விடும். சில நேரங்களில் காக்கும் தொழிலைச்  செய்ய அழிக்கவும் வேண்டியிருக்கிறதல்லவா? செங்கோல் ஆட்சி புரிய திருச்சக்கரம் தேவையே .... என்று நம் ஆழ்வாரே திருவிருத்தத்தில்  திருவாய் மலர்ந்திருக்கிறார்.
"அருளார் திருச்சக்கரத்தால் அகல் விசும்பும் நிலனும் இருளார் வினை கெடச் செங்கோல் நடாவுதிர்"


பிறிதொரு பாசுரத்தில்
"கன்னலே! அமுதே! கார்முகில் வண்ணனே!  கடல் ஞாலம் காக்கின்ற மின்னு நேமியினாய்!" 
என்று கடல் சூழ்ந்த உலகங்களை காத்து ஆள்வதில் மின்னும் திருச்சக்கரத்தின் பங்கை ஆழ்வார் எடுத்துரைக்கிறார்.

பெரிய திருவந்தாதியில்
"கார்க்கலந்த மேனியான் கைகலந்த ஆழியான்
பார்க்கலந்த வல்வயிற்றான் பாம்பணையான்" என்று ஆழ்வார் அருள்கையில் சக்கரமானது பரமனின் வலக்கையை விட்டு அகல்வதே இல்லை என்று அர்த்தமாகிறது.

இங்கு திருச்சக்கரத்தை நம் தீவினைகளை வேரறுக்கும் தன்மைக்குக் குறியீடாகவும் கொள்ளலாம், அதற்கும் ஆழ்வார் பாசுரமே சான்று :-)
"எப்போதும் கைகழலா நேமியான் நம்மேல் வினை கடிவான்"

"சீறா எறியும்" - பகையை வேரோடு அழிக்கும் திருச்சக்கரமானது, ஓர் அழித்தலுக்குப்  பின்னும், வன்மை சற்றும் குறையாமல், ஒளிர்ந்து கொண்டு அடுத்த ஏவுதலுக்குத் தயாராக இருக்கிறதாம்! அதுவே "சீறா எறியும்".
"திரு நேமி வலவா" - வலவன் = "வலக்கையில் உடையவன்", "திறமையாளன்".
"வல்லவன்" என்பது மருவி "வலவன்" ஆகியதாகக் கொண்டால் "அழிக்கும் தன்மை மிகுந்திருக்கும் திருவாழியை அடக்கியாள வல்லவனே" என்று ஆழ்வார் புகழ்வதாகக் கொள்ளலாம்.


"தெய்வக்கோமானே" --- சுவாமித்துவத்தின் வெளிப்பாடு. பெரும்பாலான திருவேங்கடமுடையான் பாசுரங்களில் சுவாமித்துவத்தை ஆழ்வார் போற்றியிருப்பதை நோக்குகையில், கலியுக அர்ச்சாவதார வழிபாட்டுக்கு மிக உகந்தவன் திருமலையில் வாசம் புரியும் பெருமாளே என்பதை ஆழ்வார் வாக்காகவே கொள்ளலாம்.

"சேறு ஆர் சுனைத் தாமரை செந்தீ மலரும் திருவேங்கடத்தானே!
ஆறா அன்பில் அடியேன்  உன் அடி சேர் வண்ணம் அருளாயே"

"சேறார் சுனைத் தாமரை" க்கும் "ஆறா அன்பில் அடியேன்"  என்பதற்கும் ஒரு நயமான தொடர்பை உருவாக்கலாம்.  "திருவேங்கடப் பெருமாளே! திருமலையில் உள்ள குளங்களில் நீர் வற்றலாம். ஆனால், உன் மீது எனக்குள்ள பேரன்பானது, என்றும் வற்றாது, மாறாக பெருகிக் கொண்டே இருக்கும் தன்மை உடையது. ஆகவே, என் சரணாகதியை ஏற்று உன் கமலத் திருவடி நிழலில் சேர்த்து, தொண்டு செய்ய அருள் புரிய வேணும்"  என்று ஆழ்வார் இறைஞ்சுவதாகக் கொள்வதிலும் ஒரு சுவை இருக்கிறது தானே!

--- எ.அ. பாலா

தினம் ஒரு பாசுரம் - 69

தினம் ஒரு பாசுரம் - 69

அடியேன் மேவி அமர்கின்ற அமுதே இமையோர் அதிபதியே,

கொடியா அடு புள் உடையானே கோலக் கனிவாய்ப் பெருமானே,

செடியார் வினைகள் தீர்மருந்தே திருவேங்கடத்து எம்பெருமானே,

நொடியார் பொழுதும் உன் பாதம் காண நோலாது ஆற்றேனே

-- நம்மாழ்வார் (திருவாய்மொழி)

திருவேங்கடவன் திருவடிப் பற்றல் பாசுரங்கள் தொடர்கின்றன.

பொருளுரை:

அடியேன் மேவி அமர்கின்ற அமுதே - அடியவனான நான் அணுகி அனுபவிக்கும் அமுதமே

இமையோர் அதிபதியே - வானவர் தலைவனே

கொடியா அடு புள் உடையானே - உன் திருக்கொடியாக (பகையை) அழிக்கும்/பொசுக்கும் கருடனைக் கொண்டவனே 

கோலக் கனிவாய்ப் பெருமானே- அழகிய கனி நிகர் அதரம் உடையவனே 

செடியார் வினைகள் தீர்மருந்தே -  செடி போல (அடர்ந்து வளரும்) பாவங்களை ஒழிக்கும் மருந்தானவனே

திருவேங்கடத்து எம்பெருமானே - திருமலையில் எழுந்தருளியிருக்கும் அண்ணலே

உன் பாதம் காண - உன் திருவடியைக் காண்பதற்காக

நொடியார் பொழுதும் - ஒவ்வொரு  நொடிப்பொழுதும்

நோலாது ஆற்றேனே - நோன்பு எதுவும் மேற்கொள்ளாத நான், பொறுக்க மாட்டாது தவிக்கிறேனே

பாசுரக்குறிப்புகள்:

அடியேன் மேவி அமர்கின்ற அமுதே - முன் எழுதிய பாசுர இடுகைகளில் ஆழ்வார் அருளிய "சென்று சேர், அமர்ந்து புகுந்தேனே" போன்றதே தான் "மேவி அமர்கின்ற" என்பதும். "மேவுதல்" என்பதற்கு  நேர்ப்பொருள் "தங்குதல்". உள்ளர்த்தமாக  மெய் ஒழுக்கம் சார்ந்த  நன்னெறி / புலனடக்கம் எனலாம். அதைக் கைக்கொண்ட பின்னரே "அமர்தல்" என்ற உள்ளம் (ஆன்மா) சார்ந்த அடிப்பற்றுதல் (சரணாகதித்துவம்).

அமுதம் சாகா வரம் தரும் மருந்து. பெருமாளை அமுதம் என்கையில், அவனைப் பிறப்பறுக்கும் "மருந்தாக", பரமபதத்தை/பேரின்பத்தை அருளுபவன் என்று கொள்வது சரியானதே. இதன் வாயிலாக ஆழ்வார் பரமனின் வாத்சல்ய (பேரன்பு) குணத்தைப் போற்றுவதாகச் சொல்லலாம்.

இமையோர் அதிபதியே - அமுதம் என்றழைத்தவுடன்,  தேவர்கள் நம் ஆழ்வார் மனத்து வர,  "இமையோர் அதிபதியே" என்று திருமாலின் சுவாமித்துவ (இறைத்தலைமை) குணத்தைப் போற்றுகிறார். மேலும், திருநாடான வைகுந்தத்தில் இமையவருக்குக் கிட்டும் இறை அனுபவத்துக்கு ஈடான ஒன்றை  தான் பூவுலக வாழ்விலேயே அனுபவிப்பதை ஆழ்வார் குறிப்பதாகக் கொள்வது ஒரு நயம் சார் கருத்தே.

கொடியா அடு புள் உடையானே - 
"அடு புள்" = (பகையை) அழிக்கும் பறவை (கருடன்)
இதை, ஐம்புலன்கள் சார் சிற்றின்ப ஆசைகளை பொசுக்கும் வல்லமைக்குக் குறியீடாகக் கொள்ளலாம். அத்தகைய வல்லமையுடைய "பெரிய திருவடி" ஆகிய கருடனை எம்பெருமான் ஆனவன் தனது திருக்கொடியாக வைத்திருப்பவன்.

 மற்றொரு பாசுரத்தில் "உள் நிலாவிய ஐவரால் குமை தீற்றி என்னை உன் பாத பங்கயம் நண்ணிலா வகையே நலிவான் இன்னம் எண்ணுகின்றாய்" என்று தானே ஐம்புலன்களால் பெரும் அவதியுறுவதாக (ஆழ்வார்களில் தலையாய) நம்மாழ்வாரே அருளியிருக்கையில், பொருளாசையே பிரதானமாக இருக்கிற தற்காலச்சூழலில், நாமெல்லாம் எம்மாத்திரம்?!

அதோடு, அக்கருடன் மீதேறி விரைந்து சென்றுத் தானே "ஆதிமூலமே" என்று அலறிய யானைக்கு வரதன் அபயம் அளித்தான்.  ஆக, பரந்தாமனின் "சௌசீல்யம்" (உயர்வு/தாழ்வு பாராமல் காத்தருளும் குணம்) இங்கு வெளிப்பட்டது!

கோலக் கனிவாய்ப் பெருமானே - பல பாசுரங்களில் ஆழ்வார், திருமாலின் திருவாயை தாமரை மலருக்கு ஒப்பாகச் சொல்லியிருக்கிறார், அதன் மென்மைக்காகவும், சிவந்த நிறத்திற்காகவும். இங்கு கனியுடன் அதரங்களை ஒப்பிடுவது, பரமனது இனிய, குழைந்த புன்முறுவலை எடுத்துக் காட்டவே. புன்னகையுடன் கூடிய, எளிமைத்தன்மையுடன் அடியவர்க்கு மனம் இரங்கும் கல்யாண குணமான "சௌலப்யத்தை"க் குறிப்பதாகச் சொல்லலாம் தானே!

கண்ணபிரானாக, பாஞ்சாலி, குசேலன், குந்தி, பீஷ்மர், கர்ணன் என்று பலருக்கு சௌலப்யம் காட்டியிருக்கிறான்.  ஆக, முதல் 2 வரிகளில்  பரந்தாமனது 4 முக்கியமான கல்யாண குணங்களையும் ஆழ்வார் உணர்த்தி விடுகிறார்.

செடியார் வினைகள் தீர்மருந்தே - செடி போல அடர்ந்து படர்ந்து வளரும், துன்பம் தரும் வினைகளை ஒழிக்கும் பெரு மருந்து, அர்ச்சாவதாரமாக எழுந்தருளியுள்ள, திருமலை உறை நாதனே என ஆழ்வார் அறுதியிட்டு அருளுகிறார். பாவங்கள் ஒழிந்தால் தானே பரமபதம் கை கூடும்! (திருமழிசைப்பிரானின் "விண் கடந்த சோதியாய் விளங்கு ஞான மூர்த்தியாய் பண் கடந்த தேசமேவு பாவ நாச நாதனே"  என்ற முன் எழுதிய இடுகையின் பாசுர வரிகளை நினைவு கூர்க)

நொடியார் பொழுதும் உன் பாதம் காண நோலாது ஆற்றேனே -  "இப்படி கல்யாண குணங்களைக் காட்டியும், தீவினையைப் போக்க வல்ல மருந்தாகவும் விளங்கும் எம்பிரான் உன் திருவடியைக் காண வேண்டி, நோன்பு எதுவும் மேற்கொள்ளாத அடியேன் ஒவ்வொரு நொடியும் கிடந்து துடிக்கிறேன்" என்று மருகுகிறார் ஆழ்வார்.  இதை வேறு விதமாகவும் நோக்கலாம்: "நான் ஒரு நொடிப் பொழுதும் நோன்பிருக்காமலேயே உன்னைக் காண ஏங்கித் தவிக்கிறேன்".

எப்படி பொருள் கொண்டாலும், இதன் சாரம் ஒன்று தான். நோன்பு இருந்து, பூசைகள் செய்து வாழும் அடியார்களின் ஆற்றாமைக்கு சற்றும் குறைந்ததல்ல தனது ஆற்றாமை என்று ஆழ்வார் குறிப்பில் உணர்த்துகிறார். இதில் நம்பிக்கை தரும் அருட்செய்தியும் உள்ளது. "ஞான அனுட்டானங்கள் முக்கியமில்லை. அவனை அடைய பரமபக்தி ஒன்றே போதும். அம்மாயவனைக் கட்டி இழுக்க, பக்தி யோகமானது ஞான யோகத்தைக் காட்டிலும் சிறந்தது" என்பதை ஆழ்வார் வாக்காக நாம் கொள்வோம்.

திருவேங்கடவன் திருவடிகளே சரணம்!

---எ.அ. பாலா